Opinia na temat książki Jeździec Miedziany

Książka romans z historią w tle. Oni zakochani, a nie powinni, wojna weszła do kraju, a nie powinna. Ludzie nadal, póki żyją, ale jak długo?

Oto Tatiana i jej siostra oraz obiekt uczuć tej drugiej, starszej - Aleksander. Lecz miłość przekorna jest, a serce nie sługa i rozumu nie słucha. W Aleksandrze zakochuje się Tatiana, a on zakochuje się w niej.
Jest 1941 rok.
Leningrad.
Wojna nadchodzi.
A z nią śmierć, głód, bieda i zezwierzęcenie i ucieczka. By dalej, by żyć, by nie umrzeć tu, samej, gdzieś daleko....

A szczerze pisząc - świetnie się czyta. Dobry styl, język i całość treści. Ale... ale ta historia końcem staje się nieco naiwną. Tu miłość (nasze) będzie wieczna (nawet bomby nas nie rozdzielą) - amen. Sentymentalizm zakochanych ludzi i tragedie ich bliskich wokoło. Tragedie, które ich bezpośrednio aż tak nie ranią, bo to najważniejsze persony powieści przecież.