Opinia na temat książki Jeszcze jeden oddech

Zazwyczaj jest tak, czujemy się chorzy, coś nam dolega, niepokoi, więc wcześniej czy później trafiamy do jakiegoś gabinetu lekarskiego. I stajemy twarzą w twarz z kimś, kto się zna na medycynie i oczekujemy od niego pomocy.
A co się dzieje w przypadku, gdy to lekarz potrzebuje pomocy? I w tej powieści możemy doświadczyć takiej sytuacji, bo oto autor znakomity neurochirurg musi się zmierzyć z nieuleczalną chorobą. Paul miał cały świat do odkrycia, choć młody, to już z ogromnym doświadczeniem medycznym, którym dzielił się ze swoimi pacjentami.
Los jednak zadecydował inaczej niż on się spodziewał, z lekarza wszedł w rolę pacjenta w walce z rakiem płuc.
Jak pięknie pisze w epilogu jego żona : książka ta niesie w sobie pośpiech wyścigu z czasem i potrzebę powiedzenie czegoś ważnego. Paul miał bezpośredni kontakt ze śmiercią, bada ją, walczył z nią i w końcu akceptował zarówno jako lekarz jak i pacjent.
To niesamowity zapis najpierw pięknych sukcesów medycznych, a potem walki o zdrowie i życie. Ale nie tylko to, to zapis także pięknej miłości dwojga ludzi tak bardzo naznaczonej cierpieniem już na samym jej początku i piękne odchodzenie. I o ile można mówić o pięknie odchodzenia, tak w tym przypadku jak najbardziej, bo w otoczeniu najbliższych i zupełnym spokoju. Niesamowity zapis ostatniego roku życia pełnego skrajnych emocji.