Opinia na temat książki Jak oddech

Agata Czykierda-Grabowska utożsamiana jest z nurtem New Adult i choć rzadko sięgam, po tego typu książki, to do dziś pamiętam ocean emocji, które wywołała we mnie lektura "Jak powietrze". Teraz autorka powraca z jej kontynuacją.

"Jak oddech" opowiada o uczuciu, które rodzi się w najmniej spodziewanym momencie. Studiująca architekturę krajobrazu Hania, pracuje w uroczej kawiarence i przeżywa tu traumatyczne chwile podczas napadu. Na tak ostateczny krok decyduje się zdesperowany Leo. Jednak poczucie winy oraz przerażone oczy Hani, nie dadzą mu spokoju. Chłopak postanawia ją odnaleźć.

Tym razem na scenę wkracza młodsza siostra Dominika znanego nam z poprzedniej części. Fajnie upewnić się, że u niego i Oliwii wszystko w porządku.
Jesteśmy świadkami rodzącego się uczucia między dwojgiem ludzi. Mimo młodego wieku oboje dźwigają na swych barkach ciężary życiowych doświadczeń. I choć wszystkie wydarzenia rozgrywają się na tle zasypanej śniegiem Warszawy, na próżno tu szukać świątecznej atmosfery.

Niby to literatura dla młodych, a jednak dojrzała i w jakiś sposób ożywcza. Autorka cudownie nazywa i opisuje wszystkie emocje, a znowu mamy ich całą plejadę. Nawet największego twardziela poruszy przecież motyw chorego na raka dziecka, a zakończenie, które zafundowała nam pisarka - miażdży serce. I właśnie za ten rollercoaster uczuć cenię ją najbardziej.

Wciąż twierdzę, że już "wyrosłam" z tego gatunku, jednak czasem warto do niego powrócić, chociażby po to, by przypomnieć sobie, jak harcują motyle w brzuchu, gdy jest się zakochanym.