J jak jastrząb

Już jako dziecko Helen Macdonald postanowiła zostać sokolniczką. Opanowała złożoną terminologię i przeczytała wszystkie klasyczne książki z tej dziedziny, w tym pełne opisów udręki arcydzieło T.H. White'a „The Goshawk”, w którym mozolne układanie jastrzębia autor przedstawił jako pojedynek duchowy. Po śmierci ojca pogrążona w żałobie Helen myśli obsesyjnie o wyszkoleniu własnego jastrzębia. Za 800 funtów kupuje na szkockim nabrzeżu Mabel i zabiera ją do domu w Cambridge. Napełnia lodówkę karmą dla ptaka, wyłącza telefon i przystępuje do długiego, niezwykłego zadania, jakim jest ułożenie najdzikszego ze zwierząt. „Żeby ułożyć jastrzębia, musisz go obserwować jak jastrząb, dzięki temu zrozumiesz jego nastroje. Potem będziesz umiał przewidzieć, co zrobi. To szósty zmysł doświadczonego tresera. W końcu [...] będziesz czuć to, co on czuje. Zauważać to, co zauważa. Pojmować tak jak on”. J jak jastrząb to zapis duchowej podróży – bezlitośnie szczera opowieść o zmaganiach ze smutkiem i żałobą, w trakcie których autorka oswajała jastrzębia, sama zaś nabierała coraz więcej cech dzikiego zwierzęcia. Na książkę tę składa się również barwna jak kalejdoskop biografia wybitnego, targanego sprzecznościami powieściopisarza T.H. White'a. To książka o pamięci, naturze i ludziach, o tym, jak można podjąć próbę pogodzenia śmierci z życiem i miłością. Książka jest laureatką Nagrody im. Samuela Johnsona i absolutnie zasłużenie znalazła się na liście 10 najlepszych książek roku wg „The New York Times Book Review”, na pierwszym miejscu wśród książek non fiction „The Times” oraz we wszelkich innych ważnych zestawieniach i na listach bestsellerów (m.in. „Washington Post”, „The Boston Globe”, „Chicago Tribune”, „The Seattle Times”, „San Francisco Chronicle”, „Library Journal”, „Publishers Weekly”, „Kirkus Reviews”).