Inni niż my

" Inni niż my" to kontynuacja Czterech dróg" , a także ich jednoczesne uzupełnianie. Jest to książka niezwykle dopracowana, liryczna, melancholijna, powolna, a przede wszystkim przejmująco smutna. Podobało mi się, że w tej książce było tylko dwóch narratorów Tuomas i Helena ponieważ zdecydowanie ułatwiło to śledzenie historii. Jednocześnie byli na tyle różni, iż nie dało się nudzić śledząc ich losy. Niewidoma Helena jako dziewięciolatka zostaje wysłana przez rodziców do szkoły dla niewidomych w Helsinkach. Stopniowo uczy się zapachów, dźwięków, kroków wielkiego miasta. Czterdzieści lat później Tuomas, który tak naprawdę od zawsze czuł, że jest inny i chciał uciec jak najdalej wyjechał na studia za granicę, gdzie próbuje się przystosować. W książce przedstawiono niezwykle ważne zagadnienia takie jak tolerancja, wzajemna troska, miłość czy samotność. Widzimy też jak ważna jest w tym wszystkim rodzina. To książka o odwadze, by nie być tym, kim nie jesteś, tylko dlatego, że inni tego chcą.