Opinia na temat książki Imperium burz

Jakaś wrażliwa się zrobiłam ostatnio, kolejna książka Maas na której nie mogę powstrzymać łez.

Aelin przeszła samą siebie w tej części, jej postać rozkwitła, jak ktoś miał co do niej wątpliwości (jak ja na przykład), to powinny zostać teraz rozwiane. Wykazała się tym co w niej najlepsze, a to co złe tłumiła. Wyrosła nam na mądrą kobietę i wspaniałą królową o niesamowitych zdolnościach, a jeszcze większej wrażliwości i miłości.

W drugą stronę znowu z Dorianem, którego marzyło mi się wypchnąć niepostrzeżenie za burtę. Bardzo nie lubię jego postaci, rozpieszczone książątko z problemami, a przepraszam, królewiątko... ech. Słabo wykreowana postać, mało ciekawa i irytująca.

Co do Manon mam mieszane uczucia. Z jednej strony jej postać działa logicznie, jest ciekawa i dobrze wykreowana, z drugiej strony... niestety nie mogę zwalczyć do niej niechęci.

Rowan... uwielbiam serię Dworów i uwielbiam Rhysa, ale między nim, a Rowanem jest przepaść. Lojalność naszego księcia nie zna granic, jego możliwości są nieocenione. Autorka wyobraziła sobie ideał i go stworzyła, w tym tomie bardzo mocno podkreślała to jaki z niego porządny bohater. Mój książkowy ulubieniec. Boję się jego cierpienia w kolejnych częściach, nie chcę płakać, więc pierwszy raz nie ciągnie mnie do kontynuacji.

Bardzo emocjonalna część. Tom dość gruby, a mam wrażenie jakbym przeczytała to w jeden dzień, akcji sporo, a jednak tak szybko mi minęła, może dobrze, że nie rozwodziliśmy się nad rożnymi wątkami za długo. Pożerałam kolejne słowa w poszukiwaniu odpowiedzi lub rozwikłaniu własnych podejrzeń.

O innych postaciach nie będę pisać, bo trochę mi to zajęło, dodam tylko, że Lorcan będzie musiał się natrudzić bym zmieniła o nim zdanie, bo teraz najchętniej chciałabym przeczytać o tym jak Rowan go zabija, no ale nie można mieć wszystkiego.

Fabula trochę gorsza niż w poprzednich tomach, które pokochałam, mam też wrażenie, że momenty było pisane w sposób dość banalny i powiedziałabym dziecinny, ale to tylko poszczególne fragmenty, tak to książka trzyma poziom. A finał... Finał jest mocny, przygotujcie chusteczki.