Idol w ogniu

Rin Usami stworzyła mikropowieść o zatracającej się w idolu nastolatce. Dziewczynie, której miłość do wokalisty rośnie wprost proporcjonalnie do coraz słabszego radzenia sobie z rzeczywistością. Nos ciągle wlepiony ma w ekran telefonu, kłóci się z rodzicami, nie radzi sobie w szkole, nie może znaleźć atrakcyjnej pracy... Ale jej pokój przypomina świątynię ukochanego idola. Twierdzi, że „Bycie fanką to w końcu kwestia życia i śmierci“, ale kręci się wokół pytań „Dlaczego nie umiałam normalnie żyć? Dlaczego nie byłam w stanie wykonać najbardziej podstawowych codziennych czynności?“ i wyjaśnia, że „Chciałam poczuć moje własne istnienie poprzez przekonywanie się wciąż na nowo, że on także istnieje“.

Fabuła „Idol w ogniu“ to prosta droga do niszczenia wszystkiego, co główną bohaterkę otacza, na rzecz obsesji stanowiącej pewnego rodzaju stabilność w gonitwie nadchodzących zmian. Pojawia się usprawiedliwianie działań idola, nadawanie zbyt wielkiej wagi jego gestom, poświęcanie życia dla niego. Spychanie własnych potrzeb, unikanie decyzji odnośnie spraw codziennych, nie zastanawianie się nad swoją równowagą psychiczną. Stan ten tylko się nasila i zdaje się dążyć do punktu, z którego albo nie będzie odwrotu, albo odwrót zostanie wymuszony.

Nie jest to tekst, który zdradza wiele. Raczej porusza się po powierzchni życia, a to, co znajduje się głębiej, jest w strefie domysłów. Albo go poczujemy, albo odczujemy niedosyt. Mi natomias...

Akari to licealistka, której sensem życia jest muzyczny idol Masaki. Dziewczyna prowadzi bloga o swoim idolu oraz śledzi każdy jego ruch w mediach społecznościowych, analizuje wypowiedzi i zbiera gadżety. Gdy pewnego razu Masaki uderza jedną ze swoich fanek, fanatyczne uwielbienie do idola zmienia się w jeszcze większą obsesję. Co się wydarzy? Czy książka przedstawia prawdziwe realia fandomu? Sprawdźcie.

Z literaturą piękna mam tak że albo mnie zachwyca albo mi się nie podoba i nie ma nic pomiędzy. Jednak to właśnie taka ksiazka, która sprawiła że jestem rozdarta. Bo z jednej strony to świetna książka, a z drugiej te 144 strony mnie wynudziły niesamowicie.

Zacznijmy może od plusów. Podobało mi się jak został przedstawiony fandom ale taki z prawdziwego zdarzenia, gdzie idol jest traktowany jak bożyszcze. Podobała mi się też kreacja Akari, dziewczyny która pracowała żeby kupować gadżety ze swoim idolem. Ustawiała w pracy grafik tak żeby móc oglądać wywiady i konferencje. Ona żyła, pracowała i oddychała swoim idolem, nic innego się dla niej nie liczyło.

A teraz to co mi się nie podobało. Ta nowelka miała 144 strony, była zwyczajnie za krótka żeby pomieścić rozwiązanie wszystkich wątków. Bo np. nie mam pojęcia czym motywował się Masaki uderzając fankę. Ten wątek nie był w żaden sposób pociągnięty ani wyjaśniony. Też w żaden sposób nie została przybliżona sylwetka Masakiego, to w jaki sposób radził sobie ze sławą, co on odczuwał w związku z zai...

Akari sens życia upatruje jedynie w Masakim, swoim muzycznym idolu. To na gadżety z nim związane, na jego płyty i koncerty wydaje wszystkie zarobione pieniądze. W szkole idzie jej tragicznie, nie lepiej jest w pracy. Dziewczyna prowadzi fanowskiego bloga, którego poświęca Masakiemu i obsesyjnie śledzi wszystkie komentarze pojawiające się na jego temat w sieci. A tych niepochlebnych jest coraz więcej, ponieważ gwiazdor uderzył swoją fankę… Świat Akari zaczyna się sypać, a ona desperacko próbuje ratować wizerunek swojego idola. Nastolatka wpada w obłęd, a jednocześnie dosięga ją coraz większa pustka. Życie Akari przelewa się przez palce, a ona sama traci podwaliny swojej egzystencji, jakimi są pełne oddanie, uwielbienie i poświęcenie dla celebryty.

Rin Usami na nieco ponad stu trzydziestu stronach opisała historię wstrząsającą, dającą do myślenia i przerażającą. Ta książka pokazuje, jak zgubne mogą być działania w internecie i bezgraniczne zaślepienie na produkowane przez media gwiazdy. Z każdą kolejną kartką byłam w coraz większym szoku, do czego może doprowadzić poświęcenie dla osoby, która nawet nie ma o tym bladego pojęcia.

Ta książka jest do bólu emocjonalna i smutna. Bardzo smutna. Prezentuje obraz młodej osoby, która pod wpływem zjawiska fandomu, ślepej, platonicznej miłości i fanatyzmu zaczyna popadać w stany depresyjne i traci sens życia. Przerażające.

“Idol” to tekst, po który bez wątpi...