Aura autobiografizmu towarzysząca twórczości Jerzego Kosińskiego nigdy nie sprzyjała postrzeganiu jego powieści jako odrębnych, niezależnych całości - spór o ,,twarde" fakty w autobiografi Kosińskiego w dużej mierze przesłonił inne tematy i zainteresowania badawcze. Respektując zasady paktu powieściowego, a przy tym podtrzymując sposób patrzenia na tekst literacki qua tekst literacki, książka pokazuje, że antybohaterzy wykreowani przez mistrza gry w słowo i sens (SS), ich dyskurs, metody działania i kontekst to przede wszystkim artystycznie przemyślane konstrukty, podporządkowane dziewięciu różnym strategiom narracyjnym, a dopiero w dalszej kolejności ,,hologramy" Kosińskiego i świata, który zamieszkiwał.