/o-1246111/n/gosciu-auto-bio-grabaz)
O tajemnicach (nie tylko sukcesu!) zespołów PIDŻAMA PORNO i STRACHY NA LACHY opowiada Krzysztof Grabaż Grabowski – lider, wokalista, autor tekstów i kompozycji, menedżer (Kieras), a kiedy trzeba było również: kierowca, dźwiękowiec, techniczny…
Grabaża przesłuchał Krzysztof Gajda – literaturoznawca UAM (choć pewnie właściwsze byłoby określenie „piosenkolog”, gdyby takowe istniało i miało sens), autor książek o Janie Krzysztofie Kelusie i Jacku Kaczmarskim, w tym biografii tego ostatniego To moja droga, wyróżnionej przez „Magazyn Literacki KSIĄŻKI” tytułem Książka Roku 2009.
Autorzy na podstawie wielu godzin rozmów stworzyli elektryzującą opowieść „o Polsce i o złej miłości…”. Trzy dekady, licząc od początku lat osiemdziesiątych aż do roku 2010, stanowią wyraziste tło opowieści o branży muzycznej, show-biznesie („w kraju, w którym wszyscy chcą mnie zrobić w ch… Za moją kasę!” – jak śpiewa Grabaż w jednym z ostatnich hitów zespołu STRACHY NA LACHY).
Wszystko to z punktu widzenia jednostki – postaci, która od przeszło ćwierćwiecza uczestniczy w ruchu muzycznym, poczynając od scen undergroundowych (jak się wówczas mówiło), aż po te całkiem overgroundowe (jak się nigdy nie mówiło) i jak najbardziej topowe (które mówią same za siebie). Jest to też opowieść o determinacji i uporze w dążeniu do celu, jakim była możliwość zawodowego funkcjonowania na scenie. „Najbardziej lubię pisać piosenki i je śpiewać” mówi bohater i narrator tej książki.
Grabaża przesłuchał Krzysztof Gajda – literaturoznawca UAM (choć pewnie właściwsze byłoby określenie „piosenkolog”, gdyby takowe istniało i miało sens), autor książek o Janie Krzysztofie Kelusie i Jacku Kaczmarskim, w tym biografii tego ostatniego To moja droga, wyróżnionej przez „Magazyn Literacki KSIĄŻKI” tytułem Książka Roku 2009.
Autorzy na podstawie wielu godzin rozmów stworzyli elektryzującą opowieść „o Polsce i o złej miłości…”. Trzy dekady, licząc od początku lat osiemdziesiątych aż do roku 2010, stanowią wyraziste tło opowieści o branży muzycznej, show-biznesie („w kraju, w którym wszyscy chcą mnie zrobić w ch… Za moją kasę!” – jak śpiewa Grabaż w jednym z ostatnich hitów zespołu STRACHY NA LACHY).
Wszystko to z punktu widzenia jednostki – postaci, która od przeszło ćwierćwiecza uczestniczy w ruchu muzycznym, poczynając od scen undergroundowych (jak się wówczas mówiło), aż po te całkiem overgroundowe (jak się nigdy nie mówiło) i jak najbardziej topowe (które mówią same za siebie). Jest to też opowieść o determinacji i uporze w dążeniu do celu, jakim była możliwość zawodowego funkcjonowania na scenie. „Najbardziej lubię pisać piosenki i je śpiewać” mówi bohater i narrator tej książki.
