Opinia na temat książki Gościniec

Drugi tom sagi wiejskiej ukazuje polską wieś tuż po wydarzeniach związanych z I wojną światową. Polska wraca na mapę i odzyskuje niepodległość. Starzy bohaterowie ustępują miejsca młodemu pokoleniu, dość licznemu zresztą, i muszę rzec, że czasem te rodzinne koligacje nastręczały mi chwilowych trudności orientacyjnych. Dobrze, że autorka to przewidziała i zadbała o umieszczenie na końcu książki spisu postaci, których liczba jest tak liczna, że nie sposób ich wszystkich zapamiętać. Ciekawym zabiegiem jest też umieszczenie na początku każdego rozdziału informacji o pracach na roli, zwierzętach hodowlanych oraz przepisów kulinarnych na ciasta i ciasteczka, które z pewnością będę chciała wypróbować w swojej kuchni.

Pierwsza część serii początkowo nie zrobiła na mnie zbyt wielkiego wrażenia, ponieważ trochę się przy niej męczyłam ale tutaj wydaje mi się, że jest dużo lepiej. Nie odczułam umęczenia lokalną gwarą, czy wiejskim nazewnictwem i nie wiem czy sprawił to znakomicie oddany klimat polskiej wsi, czy może ja odniosłam jakieś złudne wrażenie, że tego archaizmu jest tutaj po prostu mniej. Nie potrafię tego jednoznacznie stwierdzić, no ale skoro czytało mi się dobrze i płynnie to nie będę wnikać w przyczyny..

P. S. Nie miałam ochoty dzisiaj nic czytać, nawet nie byłam w stanie sięgnąć po jakąkolwiek lekturę. Takiego podłego nastroju jak dziś, nie miałam już od bardzo dawna. Wieczorem jednak naszło mnie na poczytanie i chyba wyszło mi to na dobre, bo "Gościniec" okazał najbardziej skutecznym lekiem na koszmar dzisiejszego dnia....