Opinia na temat książki Golem

"Jednakże wola moja łamała się o żelazne prawo: mogłem tylko wypędzać jedną myśl przy pomocy drugiej — i skoro tylko jedna marła, druga wnet wyłaniała się z mogiły tamtej. Uciekałem w huczący potok swej krwi, ale myśli szły za mną aż do nóg; ukryłem się w kowadle swego serca: ale trwało to jedną chwilę, odkryły mnie natychmiast".

Natrafiłam na "Golema" Gustava Meyrinka zupełnym przypadkiem. Tytuł wpadł mi w oko, a że książka dostępna jest w serwisie Wolne Lektury, postanowiłam od razu zabrać się do czytania, nie tracąc czasu na zbędne analizy. Bo niby o czym może być książka o takim tytule? Jak się okazuje, to wcale nie jest takie oczywiste, jak wydawałoby się na pierwszy rzut oka.

Jeżeli natrafisz na tę książkę szukając historii o legendarnej glinianej istocie, to możesz być zaskoczony. Może nawet rozczarowany. Ja przez chwilę byłam.

Książka ta była dla mnie trudna, nie jestem też do końca przekonana, czy wydobyłam z niej wszystko, co należało, bo nie jestem specem od interpretacji i symboliki. Klimaty ezoteryczne, mistyczne, kabała - nie za dużo miałam z tym styczności. Całość jednak na mój własny sposób mi się spodobała. Opowieść na pograniczy jawy i snu, nie do końca uchwytne, ale odczuwalne napięcie, baśniowość.

"Tylko jedno osiągnąłem jako zysk trwały i niezmienny; świadomość, że szereg przygód w życiu to ślepa ulica, jakkolwiek zdaje się szeroka i dogodna do przechadzki".