Zachowało się na glinianych tabliczkach z pierwszej połowy II tys. p.n.e. 5 sumeryjskich wersji eposu o Gilgameszu, ale legenda jest starsza, najprawdopodobniej pochodzi z końca trzeciego tysiąclecia p.n.e. W okresie babilońskim dodawano do niej wątki i za najpełniejszą uważa się tzw. wersję standardową, zapisaną w XIII w. p.n.e przez kapłana imieniem Sin z miasta Uruk w. Znana jest od pierwszych słów w języku akadyjskim, którymi się rozpoczyna: ša naqba imuru tzn. „Ten, który widział wszystko". Tę wersję, stanowiącą ok. 60% starożytnego, pierwotnego eposu tłumaczył Józef Wittlin.
Przedruk z oryginału z 1922 w tłumaczeniu Józefa Wittlina z 14 ilustracjami Marka Żuławskiego.