Gdzieś pomiędzy wierszami

"Jesteśmy zbiorem przypadkowych rozmów, wydarzeń. Ludźmi spotykanymi po drodze, odwiedzonymi miejscami, przeczytanymi książkami."

Gdy sięgałam po książkę "Gdzieś pomiędzy wierszami" nie wiedziałam na co mogę liczyć. Niby jest bardzo prosta, a w tej prostocie jest właśnie cała jej siła i piękno. Czytając książkę, nie jedna z nas uzmysłowi sobie, że ta książka właściwie jest o nas, że jakiś fragment bardzo nas dotknął, wzruszył a może nawet przeraził. Ja właśnie tak miałam w pewnym momencie pomyślałam, że to książka dedykowana jest dla mnie, bo przecież "ja tak miałam!". Myślę, że właśnie w tym piękno i zarazem ból książki, jest ona do szpiku kości prawdziwa i pokazuje normalne, zwykłe życie, bez owijania w kaszmir i niestworzone akcje rodem z sal kinowych. Anna Szczypczyńska idealnie dobiera słowa, a z nich tworzy zdania, które poruszają nie tylko serce, ale całą duszę! Miałam taki moment, kiedy stwierdziłam, że muszę odłożyć książkę, ponieważ przez łzy, nie mogłam czytać dalej. A musicie wiedzieć, że ja rzadko wzruszam się przy czytaniu, aby tak się stało jakaś scena musi chwycić za odpowiednie struny. I tu właśnie tak było!
Fabuła zawiera rozdziały poświęcone trzem kobietom: Lidii, Majce i Izie. Każda z nich wiedzie inne życie, które okazuje się nie być idealne, daleko im do doskonale wykreowanych zdjęć z profili instagromwych, gdzie wszystko można wyretuszować. Na pierwszy rzut oka mają wszystko, ale gdy przyjrzeć się bliżej i zacząć czytać między wierszam...

Dobry wieczór! 🤗

Wyciągnij książkę, otwórz na stronie dziewięćdziesiątej czwartej i przeczytaj pierwsze zdanie drugiego akapitu. - co Ci wyszło? 🤔
**
**
**
„Uwierz mi, każdego można złamać”.

Dziś drogi czytelniku zabiorę Cię do świata pełnego cichych pragnień, a jednocześnie takiego, w którym nauczymy się, że każdemu a tym bardziej sobie należy dać kolejną szansę.

Książka „Gdzieś pomiędzy wierszami” od @pannaannapl to niezwykle dojrzała historia, która jest tak prawdziwa, że aż niewyobrażalnie bolesna. 🥺 Opowiada ona o życiowych sprawach, w taki sposób, że każda z nas może się z ową powieścią utożsamiać.

Ludzie mimo uśmiechu na Instagramie, pięknych zdjęć bądź chwil pełnych radości prowadzą również swoją wewnętrzną walkę. Walkę o akceptację, walkę o to, aby przestać się bać, wszystkim przejmować. Przecież każdego w życiu spotkało coś, o czym boi się powiedzieć lub o czym po prostu wydawać by się mogło, iż mówić nie należy. Często chowamy w głębi siebie strach, ból, lęki, aby nie zostały źle odebrane czy nawet wyśmiane. A jak wiadomo wszystko to, może prowadzić nawet do depresji.

Właśnie na tym autorka pragnie się skupić. Chce uświadomić nas, że zawsze jest coś pomiędzy wierszami. Z pozoru może się wydawać, że każdy ma życie idealne i tylko my tak naprawdę wiemy, co siedzi nam w głowach bądź sercu. Odwagą jest, o tym porozmawiać, a nie chować głowę w piasek. A już tym bardziej pod wpływem chwili nie wyrzucać cze...

Nie podobała mi się ta książka. Historia w ogóle mnie nie wciągnęła. I trochę się przy niej męczyłam. Dam jeszcze szansę poprzedniej książce tej autorki.