Gambit

Długo się wahałem co napisać, gdyż książki M. Cholewy mają pewną renomę i zdobywają nagrody branżowe przez co spodziewałem się czegoś tak ciekawego jak wojenne opowieści Luciusa Sheparda. Niestety nic z tego. Ten debiut powieściowy M. Cholewy nie należy do udanych, chyba że autor miał zamiar napisać tekst nasenny. W takim przypadku jest to pełen sukces – czasami usypiałem po lekturze dowolnych dwóch stron. W książce po prostu niewiele się dzieje (tzn. oczywiście jest tam jakaś intryga, ale koncentruje się ona w ostatnich podrozdziałach i trudno ją zauważyć ziewając w trakcie lektury monotonnych opisów łażenia w błocie z żelastwem w ręku), postaci nie budzą u czytelnika żadnych wyraźnych odczuć, a popularnie stosowany chwyt z polskim głównym bohaterem u Cholewy nie działa, bo bohater ten (niejaki Wierzbowski) jest prawie zupełnie nijaki i sflaczało-obwisły przez większą część książki. Wrażenia bezbarwności i braku cech charakterystycznych poszczególnych postaci potęgowane są dodatkowo przez rutynową powtarzalność żołnierskiego życia, w której z założenia skromna paleta możliwych zachowań jest przez autora dodatkowo ograniczona. Żołnierze UE stanowią smętną gromadką osobników płci obojga i zróżnicowanej narodowości. Grupka ta rzadko jada i niczego nigdy nie wydala, łyka stymulanty i uzdatnianą wodę, ale nie upija się i od prochów stroni (naćpany żołnierz UE jest chyba nie do pomyślenia), spiera się, ale nie bije ze sobą a o seksie uprawianym czy to we własnym zakresie czy w zes...