Rządy Fryderyka I Barbarossy stanowiły szczyt potęgi Staufów. Jednak dążenie do umocnienia władzy cesarskiej za Alpami sprawiło, że większość czasu i sił poświęcił wyprawom italskim: w ciągu ponad dwudziestu lat, od 1154 r. podjął ich sześć. Na wieść o upadku Królestwa Jerozolimskiego stanął na czele III krucjaty i utonął podczas przeprawy przez rzekę Salef w Azji Mniejszej. Dla współczesnych był bohaterem legend, postacią idealną, wcieleniem cnót mądrego władcy i nieustraszonego rycerza.