Flamenco

„Flamenco” to powieść o umiejętności wybaczania, pogodzenia się z losem ale też o uczuciach i zawiłych ścieżkach losu. Niestety, nie poczułam emocji ani dreszczyku jakiegokolwiek zagrożenia.Nie ma w niej porywających zwrotów akcji, lecz raczej całość toczy się wolno i jednostajnie. Początkowo trudno mi było zorientować się, kto jest kim, gdyż autorka niewiele wyjaśnia i pozostawia dużo niedomówień, pozostawiając czytelnikowi rozwikłanie, kto jest kim i jakie łączą ich więzy. Wbrew pozorom, mało jest w niej muzyki i trochę zabrakło mi tego motywu jako jednego z wiodących ale za to poznajemy kulturę hiszpańską i szwedzką, codzienne życie zwykłych ludzi, ich zwyczaje i tradycje.

Większa część fabuły toczy się wokół postaci Manuela i Justyny, dziewczyny, która przyczyniła się do wypadku. Obserwujemy ich emocje, przemyślenia, frustracje i relacje. To jedna z tych książek, które posiadają styl, do który trzeba poczuć. Sposób prowadzenia fabuły i przedstawiania poszczególnych wydarzeń bazuje na niedomówieniach, pokazywania sytuacji tylko z jednej strony i urywanych wątkach. Z pewnością nie jest to typowy kryminał, gdyż nie ma tu śledztwa, w którym czytelnik bierze udział. Autorka skupiła się bardziej na emocjach, które nie pozwalają spokojnie funkcjonować bohaterom i budowaniu wzajemnych relacji. To książka, która pokazuje jak ważne jest zrozumienie tego, co los nam przynosi i docenienie każdej chwili życia.

Recenzja na blogu:...