Filozofia kultury Zygmunta Łempickiego

Zygmunt Łempicki (1886-1943) - filolog germanista, historyk literatury oraz badacz dziejów kultury duchowej, teoretyk literatury i filozof kultury. Żył w humanistycznym stylu, pielęgnując wiele różnorodnych pasji - muzyczną, teatralną, dziennikarską, pedagogiczną. Był redaktorem encyklopedii dla młodzieży Świat i życie, zarys encyklopedyczny współczesnej wiedzy i kultury, współautorem podręcznika do nauki języka niemieckiego, krytykiem muzycznym i teatralnym. Należał do licznych towarzystw naukowych. Zmarł w 1943 roku w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu. Zygmunt Łempicki reprezentuje ten typ osobowości, jakie lubił portretować Isahiah Berlin- dociekliwe umysły, chcące odnaleźć wiarygodne prawa wśród indywidualnych form ludzkiego świata, którym jednak "wrodzona niemożność ulegania pozorom” nie pozwala zadowolić się żadnymi przejrzystymi teoriami. Filozofia kultury, jaką stworzył, wyrastała z potrzeby znalezienia metody przedstawiania świata wytworów człowieka, uwzględniającej sposób, w jaki jego zjawisk doświadczamy - jako potężnych sił kształtujących nasze życie. Ta bardzo erudycyjna filozoficzna koncepcja, mająca za przedmiot kulturę z uwagi na różne znaczenia jej pojęcia, stanowi podstawę dla prac historycznych i teoretycznych uczonego w zakresie literatury i duchowych dziejów.