Dzieło architektury jako swobodny zapis dokonanego przez twórcę wyboru spośród różnych, zmieniających się programów i idei.Praca stanowi próbę uzasadnienia poglądu o roli ekspresji sił, tj. o wyrażaniu pewnych właściwości konstrukcji przez ich zewnętrzne formy jako źródła wartości estetycznych architektury. Autorka relacjonuje poglądy filozofów oraz teoretyków sztuki i porównuje je z poglądami architektów; przedstawia informacje o kontynuacji lub dezaktualizacji pewnych idei i programów.