Opinia na temat książki Dziewczynki

„Piszę wtej książ­ce odziew­czyń­sko­ści idziew­czyn­ko­wa­to­ści, ale sta­ram się onich pisać przede wszyst­kim wtakim wy­mia­rze, który sama naj­moc­niej za­pa­mię­ta­łam: jako ma­rze­niu otoż­sa­mo­ści, która może pod­le­gać nie­ustan­nej zmia­nie, izłu­dze­niu, że ludz­kie życie– zanim (ijeśli wogóle) obie­rze jeden kształt, wktó­rym osta­tecz­nie stę­że­je iosią­dzie– ma szan­sę mie­nić się, mu­so­wać, być wwiecz­nej po­dró­ży icią­głym prze­ista­cza­niu, że można żyć bez ko­niecz­no­ści po­dej­mo­wa­nia de­cy­zji co do tego, kim się jest lub bę­dzie.“

Z krótkimi esejami najwyraźniej zawsze będę już miała jeden problem — przypominają mi wstęp do czegoś większego. Weronika Murek porusza tematy nie tylko ważne, ale też ciekawe, tyle że jej teksty nie dają wiedzy, a jedynie stanowią zachętę do zyskania jej. Bo może i autorka mówi o reklamach podpasek, kieszeniach czy sikaniu, o upodobaniu do lolit, narzucaniu ideału grzecznej dziewczynki czy wchodzeniu w role, ale nie ma w tym analiz ani szerszego spojrzenia. Zwykle bywa zbyt powierzchownie, jedynie liznięte. I jasne, czyta się to dobrze, a kilka myśli ubranych w słowa dzięki Murek musiałam zaznaczyć, bo mocno do mnie trafiły, ale co faktycznie tytuł ten daje? Dla kogoś, kto z poruszanymi tematami jeszcze się nie spotkał, eseje te będą otwarciem oczu, ale dla reszty mogą okazać się zawodem. Sama znajduje się od niego o krok. Krok, przed którym powstrzymało mnie kilka lepszych tekstów (rozdział o sikaniu czy przymierzaniu naprawdę lubię). Niekoniecznie całość polecam, ale lektury też nie odradzam. Tym bardziej, że zdania autorka układa zgrabnie na tyle, że czyta się je przyjemnie i tworzy więź z czytelnikiem, a to zawsze jest w cenie.

[Plus! Eseje te możemy też potraktować jako podpowiedź, co czytać dalej. Weronika Murek korzysta z naprawdę wielu ciekawych źródeł, jak chociażby teksty Jess Zimmerman z „Kobiety i inne potwory“, które na dniach wydaje wydawnictwo Czarne. Daję znać, bo połączenie mitów greckich i autobiograficznych wstawek brzmi rewelacyjnie. Przynajmniej w przytaczanych przez Murek fragmentach.]