Dziewczyna mojego brata

Ot takie sobie czytadło. Taki erotyczny romans z elementami obyczajówki. Nic odkrywczego. Mam jednak dwie pozostałe części więc kiedyś je dla rozrywki przeczytam, jak ponownie zmęczę się cięższą tematyką.

Jeśli spodziewasz się zmysłowych wrażeń - uwierz, że byle świerszczyk zapewni ci bogatszy wachlarz doznań.
Jeśli oczekujesz miłosnych uniesień - którykolwiek ckliwy romans zapewnia ich więcej.
Jeśli spodziewasz się dobrze napisanej książki - jesteś w błędzie.
Jeśli posiadasz odrobinę inteligencji i liczysz na interesującą lekturę - spotka cię srogie rozczarowanie.
I tym właśnie jest "Dziewczyna mojego brata" - rozczarowaniem.
Książka przesycona jest cierpieniem. Cierpi on po (ha, ha) trudnym rozstaniu, cierpi ona (co prawda nie wiem gdzie i kiedy, ale cierpi), cierpi tytułowy brat pod pantoflem psychopatycznej żony, cierpi sama żmija zatruwająca się własnym jadem, cierpiałam ja męcząc się z być może ambitnym, ale docelowo słabym nawet jak na przeciętne czytadłem.
Może gdyby bohaterowie nie reprezentowali sobą poziomu umysłowego nastolatków; może gdyby relacje które ich łączą były bardziej złożone; może gdyby sama książka nie była tak prosta i wyłupana siekierą, może gdyby obiecujący wiele opis nie stał w jawnej sprzeczności z jej treścią, może wówczas zamiast wylewać wiadra żółci cieszyłabym się z książkowej perełki. Może...

Nie wiem jak odebrałabym tę książkę w innych warunkach, ale jako zakończenie nie ma o ukrywać bardzo ciężkiego i paskudnego tygodnia w pracy, była świetna. Zupełnie nie angażująca, podająca wszystko na talerzu, bez zbędnych ceregieli pozwalająca bohaterom kierować się instynktem i potrzebami. Co może być w tym złego?
Ano jednak coś może, bo ogólny przekaz, ujęcie bohaterów sprawiło, że w sumie nawet ich nie polubiłam. I nawet Jansena nie czepiałabym się tak bardzo, ale Em jak dla mnie to porażka. Lubię lubić swoich bohaterów, ale Emery wymykała się moim w sumie niewygórowanym oczekiwaniom. Jansen w końcówce jakby przejął sposób myślenia od swojej połówki i też wypadł raczej słabiej niż lepiej.
Ogólnie, jak na mój nastrój i zapotrzebowania na odprężenie, Dziewczyna mojego brata to książka na średnim poziomie, choć czytało się raczej dobrze. Być może większość scen erotycznych ominęłam wzrokiem bo nie ukrywam, że to raczej nie mój sposób na opisywanie uczuć i emocji między bohaterami. Ot, wydały mi się bardzo bezosobowe, bardzo wulgarne w sumie niewiele mające wspólnego z miłością.
Zdecydowanie na plus jest mnogość postaci, szalona rodzina, o której dowiemy się w kolejnych częściach, koleżanki Em i jej rodzina. W sumie było kilka bardzo ciepłych momentów, przyjemnych i rozgrzewających. Te dwa elementy, to jak dla mnie najsilniejsze atuty tej książki.
Dziewczyna mojego brata to historia do odpoczynku, pokręcenia głową nad bohaterami, nad ich infantylizmem.
J...

Emery ma za sobą ciężkie przeżycia z rodziną Wrightów. Nie chcąc niczego więcej wyjeżdża z rodzinnego miejsca Lubbock i osiada w Austin. Tam dochodzi do kolejnego dla dziewczyny załamania gdyż jej chłopak a zarazem promotor i profesor zdradza dziewczynę. To wszystko przeważa na szali i postanawia wrócić. Minęły właśnie dziesięć lat, od kiedy ostatni raz widziała Landona Wrighta. Haidi jej najlepsza przyjaciółka postanawia zabrać ze sobą za przyjęcie weselne, na które jest zaproszona. Na przyjęciu zostaje nierozpoznana przez swojego byłego i jego brata. Kiedy dziewczyna zarzeka się, że nie chce mieć nic wspólnego z tą rodziną do jej świata wtargnął Jensen Wright.

Od samego początku między tą dwójką zaczyna iskrzyć, lecz kiedy Jensen dowiaduje się, kim jest ta dziewczyna postanawia, że nie może więcej się z nią widywać. Napięcie seksualne i pożądanie aż iskrzy między nimi, więc poddają się temu, co ich ciągnie do siebie. Szybko zapominają, co im ciąży na sumieniu a prawda szybko wychodzi na jaw a London nie najlepiej przyjmuje prawdę. Co zrobi Jensen? Czy ustąpi bratu i odejdzie na bok? A może zawalczy o to, co kocha, bo przecież Jensen Wright niczym się nie dzieli i z nikim. Przekonajcie się sami.

„Dziewczyna mojego brata” jest to niesamowita i wciągająca historia losów Jensena i Emery. Kiedy zaproponowano mi przeczytanie tej książki nie mogłam się doczekać, kiedy zacznę. Oczywiście zaostrzając sobie apetyt na książkę zaczęłam czytać na innych, blogach recen...