Cytaty z książki "Dziewczyna, która kochała Toma Gordona"

“Nie wierzę w działającego w świecie, myślącego Boga, który wie o każdym martwym ptaku w Australii i każdej martwej musze w Indiach, Boga zapisującego nasze grzechy w wielkiej złotej księdze i sądzącego nas według nich po śmierci. Nie chcę wierzyć w Boga świadomie stwarzającego złych ludzi, by po śmierci smażyli się w piekle, które również stworzył, wierzę jednak, że musi istnieć coś.”

“Jeśli człowiek musi, przyzwyczai się do wszystkiego.”

“Życie to zębaty stwór, gotów gryźć cię, kiedy tylko zechce. ”

“Jest taka chwila, w której, zdani sami na siebie, ludzie przestają żyć, a starają się zaledwie przeżyć.”

“Świat to potwór zębaty, gotów gryźć, gdy tylko zechce”

“Każdego można pokonać... ale nie można dopóścić do sytuacji, w której człowiek pokonuje sam siebie.”

“Nauczyłam się, że nie wolno schodzić ze szlaku. Niezależnie od tego, co musisz zrobić, niezależnie od tego, jak bardzo musisz zrobić to, co musisz zrobić, niezależnie od tego, czego musisz wysłuchać i jak długo będziesz tego słuchała, nie wolno zejść ze szlaku.(...) Na szlaku nie czuło się ucisku w dołku, a serce biło mocno, równo i powoli. Na szlaku człowiek czuje się bezpieczny, a tylko to się liczy”

“(...) milczenie bywa największym błogosławieństwem, jakie jest w stanie ofiarować nam świat.”