Dzieci zimy

Powieść doskonała, wciągająca, dynamiczna i pouczająca. Czytając o Krukowcach przenoszę się w czasie tysiąc lat wstecz i zanurzam się w opowieści snutej rewelacyjnie przez Autorkę. Niecierpliwie czekam na kolejne części.
Bardzo cieszą mnie nawiązania do przedchrześcijańskiej kultury naszych ziem. Większość z nas nie zna kultury słowiańskiej i motywów rodzimej wiary. A to one właśnie zostały wplecione w wierzenia chrześcijańskie na tych ziemiach, ich tradycje i zwyczaje oparte są na kulturze słowiańskiej. Książki z cyklu Śladami Leszego świetnie oddają niuanse rodzimych wierzeń, cienie Stworzy do tej pory krążą wśród nas w rozmaitych zabobonach, wioskowych przesądach dotyczących życia i natury. Moi dziadkowie, gdy byłam dzieckiem, wielokrotnie posługiwali się mądrościami ludowymi, mającymi podłoże w starosłowiańskiej kulturze... A czerwone wstążeczki wiele osób nadal wiąże przy wózkach i łóżeczkach dziecięcych..., by ustrzec niemowlę przed urokiem:)

Mroczna, ale jednocześnie swojska opowieść o ludzkiej głupocie, przesądach, złej woli i plotce, która odziera ludzi z wszelkich hamulców.

Jak zwykle, "Ślady Leszego" zabierają nas do Krukowca, gdzie autorka skupia naszą uwagę na Żywii i jej rodzinie, którą dopada nieszczęście za nieszczęściem. Pojawią się też leśne demonice, sam leszy, wilki oraz pewien tajemniczy grododzierżca...

Poruszająca książka o Szczodrych Godach i już nie tak szczodrych sercach, ubrana w czapy śniegu i maski swawolników.