W obu nowelach — Pippo Spano i Branzilla — pisarz przedstawia prowadzącą do zbrodni postawę moralną dwojga artystów: poety i śpiewaczki, którzy wierzą, że służąc sztuce zajmują w społeczeństwie wyjątkową pozycję, ta zaś daje im prawo do lekceważenia podstawowych norm współżycia społecznego.