Opinia na temat książki Duch z wyspy
Przeczytane
Lubicie niekonwencjonalne horrory?
Jeżeli odpowiedź na to pytanie jest twierdząca, to najprawdopodobniej spodoba się Wam najnowsza powieść Krzysztofa A. Zajasa, którego możecie kojarzyć jako autora horrorów: "Oszpicyn" i Taniec piżmowych szczurów".
"Duch z wyspy" zaczyna się z przytupem. Główny bohater powieści, Wiktor, próbuje odszukać w internecie film z dzieciństwa. Nie pamięta tytułu, kojarzy jedynie, że był o jakimś duchu z wyspy, więc taką właśnie frazę wpisuje w wyszukiwarce. Oczywiście wyskakuje mnóstwo różnych wyników, a wśród nich krótki filmik, który wydaje mu się znajomy. Jakież jest jego zdziwienie, kiedy przy kolejnym oglądaniu okazuje się, że film się zmienił 🤯 Wiktor podejrzewa, że ktoś mu robi głupi dowcip, ale zmienia zdanie, kiedy dostrzega na dziwnym nagraniu twarz przyjaciela z dzieciństwa, Mirka. Sęk w tym, że Mirek nie żyje od pięciu lat, więc nie ma szans, żeby to on majstrował przy filmiku 😱 O co więc chodzi? Czy przyjaciel chce mu w ten sposób przekazać jakąś wiadomość? W tym samym czasie Wiktor traci kontakt z siostrą, postanawia więc pojechać do rodzinnej wsi.
Oprócz wątków nadnaturalnych, typowych dla horrorów, jest w tej powieści sporo treści obyczajowych. Okazuje się bowiem, że siostra Wiktora ma poważne problemy, o których on nie miał pojęcia, a które trzeba będzie rozwiązać. Znajdziemy tu więc, oprócz zjawisk nadprzyrodzonych i grozy, również walkę o bliskich, ale też trochę czarnego humoru. Autor świetnie zobrazował typową małą wioskę, gdzie wszyscy się znają i każdy o każdym wie wszystko. Bohaterowie są wyraziści i dobrze wykreowani, a solidny warsztat i lekkie pióro autora sprawiają, że książkę czyta się błyskawicznie. Polecam 🙂
[współpraca recenzencka]
Jeżeli odpowiedź na to pytanie jest twierdząca, to najprawdopodobniej spodoba się Wam najnowsza powieść Krzysztofa A. Zajasa, którego możecie kojarzyć jako autora horrorów: "Oszpicyn" i Taniec piżmowych szczurów".
"Duch z wyspy" zaczyna się z przytupem. Główny bohater powieści, Wiktor, próbuje odszukać w internecie film z dzieciństwa. Nie pamięta tytułu, kojarzy jedynie, że był o jakimś duchu z wyspy, więc taką właśnie frazę wpisuje w wyszukiwarce. Oczywiście wyskakuje mnóstwo różnych wyników, a wśród nich krótki filmik, który wydaje mu się znajomy. Jakież jest jego zdziwienie, kiedy przy kolejnym oglądaniu okazuje się, że film się zmienił 🤯 Wiktor podejrzewa, że ktoś mu robi głupi dowcip, ale zmienia zdanie, kiedy dostrzega na dziwnym nagraniu twarz przyjaciela z dzieciństwa, Mirka. Sęk w tym, że Mirek nie żyje od pięciu lat, więc nie ma szans, żeby to on majstrował przy filmiku 😱 O co więc chodzi? Czy przyjaciel chce mu w ten sposób przekazać jakąś wiadomość? W tym samym czasie Wiktor traci kontakt z siostrą, postanawia więc pojechać do rodzinnej wsi.
Oprócz wątków nadnaturalnych, typowych dla horrorów, jest w tej powieści sporo treści obyczajowych. Okazuje się bowiem, że siostra Wiktora ma poważne problemy, o których on nie miał pojęcia, a które trzeba będzie rozwiązać. Znajdziemy tu więc, oprócz zjawisk nadprzyrodzonych i grozy, również walkę o bliskich, ale też trochę czarnego humoru. Autor świetnie zobrazował typową małą wioskę, gdzie wszyscy się znają i każdy o każdym wie wszystko. Bohaterowie są wyraziści i dobrze wykreowani, a solidny warsztat i lekkie pióro autora sprawiają, że książkę czyta się błyskawicznie. Polecam 🙂
[współpraca recenzencka]
Ocena:
Data przeczytania: 2025-03-11
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/20c996820e86dc9bb049a3e5e5aefa34/n/duch-z-wyspy)
Duch z wyspy
Krzysztof A. Zajas
6.3/10
Wiktor szuka filmu na YouTube. Ta pozornie niewinna czynność, którą każdy z nas wykonywał setki razy, dla bohatera staje się początkiem makabrycznej przygody. Czy nagranie naprawdę się zmienia? Dlacz...
Komentarze
Pozostałe opinie
Nie mogłem się wgryźć w tą historię, jakiś taki groch z kapustą: początek dobry, tajemniczy, potem jakieś dziwne motywy obyczajowe i kończy się zupełnie od czapy. Bardzo męcząca i niespójna lektura. ...
