Duch mozarta

Myśli po lekturze:
1. Jeśli sąsiad męczy cię nieustającym "umpa-umpa-ymc-ymc-ymc" wkrótce nawiedzi cię autor utworu i zatruje życie.
2. Facet, który się o ciebie troszczy, widzi w tobie kobietę i przyjaciółkę - z pewnością jest gejem.
3. Facetów hetero znajdziesz w kolejce po darmowy seks u modliszki.
4. Pozwalaj bratu-krańcowemu egoiście dowolnie rozporządzać twoim własnym mieszkaniem zamiast poglądowo skopać mu mordę. Nawet jeśli kocha cię na kleszcza.
5. Liczne powtórzenia są po to, żeby po przeczytaniu dwóch-trzech stron i odłożeniu książki przypominać kto jest kim, gdy się ją ponownie weźmie do ręki. Coś jak ciąg dalszy programu po blokach reklamowych na Discovery.
6. Mozart jest dobry ale męczący.
Wniosek ogólny: Książki nie należy czytać w towarzystwie napojów z bąbelkami, bo lęgną się głupie myśli i nie wiadomo co z tym fantem zrobić.
Podsumowanie: Prosta pozycja dla zabicia czasu; sympatyczna i dosyć pozytywna, ale czy warto sięgać po nią znowu? Kwestia do rozważenia.

Miła, ciepła opowieść o muzyce, duchach (a zwłaszcza jednym upierdliwym Mozarcie) i miłości. Wypełni swoim urokiem długie zimowe wieczory:)

dla mnie super - bo czytając ja miałam wrażenie jakbym to juz znała - z autopsji ;)