Drogi mojego życia. Wspomnienia skrzypaczki z Birkenau

„Czy warto o tym pisać u schyłku życia?” – takie pytanie zadawała sobie i czytelnikom była więźniarka trzech hitlerowskich obozów. Gdyby dane było mi spotkać Panią Helenę, bez cienia wątpliwości odpowiedziałabym: TAK. Ta relacja, chociaż może wydawać się powściągliwa, jest ogromnie wartościowa – mimo, że Pani Helena pisała tę książkę z pomocą M. Szewczyk długo po wojnie, wiele sytuacji, dat i osób przedstawiła z wielką precyzją. Bo, jak sama wielokrotnie pisała, o tym nie da się i nie można zapomnieć.
Helena Dunicz-Niwińska odeszła w 2018 roku. Zostawiła po sobie ważne i wartościowe świadectwo.