Doskonałość

Ona Julie dziecko porzucone przez rodziców, do jedenastego roku nie umiała czytać ale na jej drodze stają wspaniali rodzice zastępczy i Julia wyrasta na wspaniałą, pikną i inteligentną kobietę . On Zack do 18 roku wyrasta w bardzo bogatej rodzinie, ale pewnego dnia, babka wygania go z domu i chłopak musi sobie radzić sam, ale on też na swojej drodze spotyka wspaniałego człowieka, który mu pomaga. Zdobywa sławę, pieniądze i wielką popularność.. Jedna chwila, jedna decyzja i Tych dwoje spotyka się w niezwykłych okolicznościach. Dalsze losy są bardzo burzliwe….. Książkę czytałam z dużym zainteresowanie, ale sama końcówka jest bardzo przesłodzona i myślałam że nie doczekam się końca zastanawiałam się, kiedy w końcu się pobiorą i ten agent FBI taki szlachetny, takie poświęcenie. Pomimo to polecam.

Wiele o moich odczuciach co do lektury powinien powiedzieć fakt, że czytałam tę książkę z przerwami przez miesiąc.
Ale może się wytłumaczę.

To jest druga ksiażka Judith McNaught jaką mam w ręku, pierwsza, Na zawsze, mnie oczarowała. Stąd też do Doskonałości podchodziłam z wielkimi nadziejami i radością. Początek był obiecujący, koszmarna babka, motyw wyrwania się z takiej rodziny, potem świat Hollywood. Ciekawie, fajnie.
Zack mnie kupił.
Początkowa Julie też. Dzieciak ulicy, dzika, nieposkromiona, charakterna, walcząca o siebie.
Ale potem wszystko poszło nie tak…

Przypomnę. Lubię romanse, lubię komplikacje, lubię darcie kotów.
Ale nie lubię się nudzić. Niestety na Doskonałości się nudziłam. Przykro mi, bo bardzo, bardzo mi zależało na tym, by ta książka przypadła do gustu.
Nie pozwoliła mi na to główna bohaterka, tak Julie najbardziej przeszkodziła w polubieniu całości. Była niekonsekwentna. Podobno dobra, mądra, inteligentna, dzielna. A w efekcie zastraszona głupia dziopa, idąca ślepo wbrew rozsądkowi. Owszem, pod koniec miewała przebłyski, ale która mądra i rozsądna kobieta, nie boi się gdy skazany za morderstwo facet mierzy do niej z broni?
Natomiast Zacka polubiłam. O dziwo całkiem mocno, aż szkoda gościa dla takiej gęsi. Odważny, zaradny, arogancki. Niby świnia a uroczy. Ale dla mnie to jedna z mocniej niedopasowanych par literackich. Wiem, że przeciwieństwa się przyciągają, ale tutaj… Powinny się odpychać, serio.
No i...