Dom pożądania

W ciepłe dni lata szukam raczej lżejszej literatury, przy której nie muszę zbytnio myśleć. Dlatego też sięgnęłam po "Dom pożądania" autorstwa Alexis Henderson.

Jest to historia Marion Shaw, która wychowała się w slumsach, w których ubóstwo było wszystkim, co znała. Jak wiele innych kobiet w jej sytuacji Marion marzy o opuszczeniu nędznego miasta, na co jednak nie może mieć nadziei. Jednak pewnego dnia w gazecie znajduje osobliwe ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny. Dziewczyna mimo tego, że niewiele wie o dalekiej Północy, gdzie bogaci szlachcice żyją w luksusie i piją krew młodych służących, decyduje się na odpowiedzenie na ogłoszenie, które znalazła. Okazuje się, że młoda kobieta w ciągu kilku dni staje się nową krwiopanną w cieszącym się złą sławą Domu Pożądania i dość szybko pochłania ją świat mrocznej rozpusty. Marion służy hrabinie Lisavet, która przewodzi hedonistycznemu dworowi. Hrabina jest magnetyczną kobietą, którą nowa krwiopanna chce zadowolić za wszelką cenę. Jednak kiedy jedna z krwiopanien o wysokiej pozycji ginie w tajemniczych okolicznościach, Marion zostaje wciagnięta w bezwzględną grę w kotka i myszkę.

"Dom Pożądania" miał być mroczną i porywającą powieścią gotycką, w której młoda kobieta zostaje wciągnięta do wyższych sfer społeczeństwa w roli służącej. Szczerze mówiąc oczekiwałam też sporej pikanterii w tej historii oraz może nawet odrobiny grozy. Jednakże dość szybko się rozczarowałam, bo nie było w tej książce nic bardzo pikantne...

„Dom Pożądania” autorstwa Alexis Henderson to dość ciekawa i oryginalna książka nawiązująca do świata wampirów, choć istoty w niej występujące nie zostają tak ani razy nazwane.

Fabuła kręci się wokół Marion i jej zatrudnienia na stanowisko Krwiopanny w tytułowym Domu Pożądania. To właśnie w tej pracy bohaterka widzi szansę na ucieczkę z biedy, slumsów, od poniżenia czy gwałtowności brata. Jednak czy dostarczanie krwi spragnionym atrakcji potomkom szlacheckich rodów Północy może okazać się być mniej niebezpieczne niż dotychczasowe życie dziewczyny? I tak, i nie.

Prawda jest taka, że w pewnym monecie czytania książki Czytelnik już sam nie wie co ma o niej myśleć. Najpierw poznajemy drogę jaką przeszła Marion przed dotarciem do Domu Pożądania, następnie zwyczaje w nim panujące, a koniec końcom czujemy się jakbyśmy się kręcili wokół własnej osi i zastanawiamy się co Autorka chciała nam przekazać. Powtarzalność scen jest dołująca, a dopiero pod koniec powieści występuje wątek, który naprawdę wciąga, ale kończy się on tak szybko, jak szybko się pojawił…

Sami bohaterowie są dość płytcy i nijacy. Marion mocno irytuje swoją postawą zachowując się momentami jak rozkapryszona i naiwna nastolatka, którą już nie jest. Niby kreuje się na pewną siebie i sprytną kobietę jednak wyszło to nijak i wręcz groteskowo.

„Dom pożądania” to książka z ogromnym potencjałem i świetnie zarysowaną fabułą. Jednak po...

Marion Shaw marzy, by wyrwać się z biednej dzielnicy Prane. Zwabiona ogłoszeniem o poszukiwaniu krwiopanny, porzuca wszystko i udaje się na Południe, gdzie teraz ma należeć wyłącznie do Baronowej Domu Pożądania. Już pierwszej nocy zaczyna zauważać wszędzie wyryte napisy "nieszczęsna". Wiedzona instynktem postanawia odkryć tajemnice, jakie kryją się w murach tego zamku.
"Dom pożądania" to genialna gotycka opowieść o wampirach i wiernie oddanym im sługom. Razem z Marion zagłębiamy się w lusksusowe życie arystokracji, pełne przepychu uczty i przyglądamy się bliżej, jak wygląda służba krwiopanny. Mroczny świat gotyku czuć już od pierwszych stron powieści.
Autorka łamie dotychczasowe stereotypy o wampirach. Ukazuje je z zupełnie nowego punktu widzenia. Nie są to już pobłażliwe istoty zdolne do jakiejkolwiek miłości czy uczuć. Kreuje je na bogatych arystokratów, nie widzących nic poza czubkiem własnego nosa i spełniających swoje mroczne żądze bez względu na wszystko.
Szczególnie podobała mi się postać Baronowej Lisavety, która przyciąga swoją uwagę od pierwszego spotkania. Nie dajcie się jednak zwieść jej czułym słówkom i szczególnym względom. Za tą maską kryje się prawdziwy potwór, na co dzień siedzący głęboko pod skorupą niewinnej manipulatorki.
"Dom pożądania" to również opowieść o społecznych podziałach, widocznych szczególnie w tamtych czasach, O moralnych dylematach, ale także o ludziach, którzy chcą się wyrwać z biedy i górującej nad nimi arystokracji.
...

Dobrze, ale co z tego? - tym jednym zdaniem mogłabym podsumować książkę. Mroczny klimat może i udało się stworzyć, ale historia jest nijaka, nie trzyma w napięciu, szybko przestała mnie obchodzić. Do porzucenia i zapomnienia.