Opinia na temat książki Dom bez wspomnień

Donato Carrisi jest mistrzem w przeplataniu jawy i snu, kreowaniu mrocznych światów skrytych w najdalszych zakamarkach ludzkiego umysłu. Pierwsza część cyklu z psychologiem dziecięcym Pietro Gerberem „Dom głosów” wstrząsnęła mną i pozostawiła w oszołomieniu, więc po „Dom bez wspomnień” sięgnęłam z ogromną ekscytacją i wysokimi oczekiwaniami.

Pietro Gerber sam niestabilny emocjonalnie po osobistych porażkach tym razem zmierzy się ze sprawą, która może go przerosnąć. Ten poważany hipnotyzer spróbuje wypełnić lukę w pamięci dwunastoletniego Nico, który zniknął na osiem miesięcy. Jego szokujące oświadczenie, że zamordował matkę tylko Gerberowi nie wydaje się takie oczywiste, bo chłopak, mimo że się odnalazł zdaje się przebywać w innym świecie. Hipnotyzer wyszukanymi bodźcami odblokowuje kolejne fragmenty przeszłości. Tylko czy to opowieść Nico, czy ktoś jego ustami opowiada własną?

Tę historię warto czytać z odpowiednią uważnością, by wychwycić jej niuanse, poczuć jej głębię, dotknąć niemal obezwładniającego obłędu. Co tu okaże się prawdą, a co mistrzowską mistyfikacją? Dokąd doprowadzi Pietro podążanie za historią anonimowego chłopca i czy rzeczywiście Nico zabił swoją matkę?

Autor bawi się i manipuluje emocjami i myślami czytelnika, wystawia na próbę jego logikę balansując na granicy rzeczywistości i ułudy. I jakie to jest dobre! Jak szalenie wciągające!

Carrisi ukazuje kolejny raz jak fascynujący, ale zarazem niebezpieczny jest ludzki umysł, a konsekwencje wpływania na niego mogą być niewyobrażalne. Czyni to w sposób ogromnie obrazowy i jednocześnie bardzo wiarygodny utrzymując czytelnika w niesłabnącym napięciu. Zakończeniem rewiduje podejrzenia i nasuwające się wnioski pozostawiając z oczami szeroko otwartymi z zaskoczenia i przerażenia jednocześnie. Pozostawia z masą kłębiących się pytań, z których jedno jest najważniejsze – kiedy wyjdzie kolejna część?