Dom Augusty

„Potrzebujemy opowieści! Ten, kto potrafi opowiadać naprawdę dobre historii, może zmieniać wszystko. Nawet w polityce. Wygrywa ta strona, która ma najlepsze historie. To proste.”

Tyle tylko, że mam wątpliwości, czy to jest najlepsza historia. Dla mnie jest to historia spisana z różnymi tezami. Z jedną się zgadzam, że dzieci częściej i lepiej dogadują z babcią, niż z matką. Co do reszty tez mam duże wątpliwości. Poznajemy Augustę i jej życie, które jednak miało i szczęśliwe chwile. Teza, że Augusta nie zaznała miłości, jako dziecko i nie sama nie potrafiła jej okazywać swoim dzieciom, co jakby przeszło na następne pokolenia nie do końca do mnie przemawia. Augusta miała dwóch synów, a więc matki Alicji i Marianny nie pochodziły z domu Augusty. Kobiety z domu Augusty pojawiają się w postaci wyrwanych najbardziej ponurych kartek z ich życia. Dla mnie bieda i ciężka praca nie są usprawiedliwieniem braku miłości w rodzinie. Historia samotnych kobiet, które nie potrafią się porozumieć z sobą, jak i z resztą świata. Mężczyźni są nieobecni w ich życiu. Głównie głoszą tezę Karla Singela: „ Musimy zaliczać dziewczyny.”, a kobiety temu się poddają, gdyż może szukają miłości, której tamci nie są wstanie im dać. Dziwne odniosłam wrażenie, że dla kobiet, w powieści autorki, zmorą jest, że muszą mieć mężczyzn, rodzić dzieci, a później je wychowywać. W tej powieści nie ma chwili szczęścia, uśmiechu, radości, wszystko jest ponure, szare, wszystko jest bardzo...

Niektóre książki są naprawdę magiczne, nie sposób określić tego inaczej, są autorzy, którzy potrafią stworzyć metafizyczną atmosferę, której czytelnik nie potrafi się oprzeć. Nie zdarza się to może bardzo często ale gdy trafimy ma taką perełkę, jej czar pozostaje z nami na długo. Tak było u mnie w przypadku Majgull Axelsson, pisarkę odkryłam w zasadzie przypadkowo, "Dom Augusty" wyciągnęłam z jakiegoś koszyka promocji… Muszę przyznać, że to była miłość od pierwszych linijek. Oczarowała mnie. Potem już uzupełniłam bibliotekę i przyznam Wam, że ten zachwyt trwa ☺️ Najbardziej znaną powieścią tej autorki jest chyba "Kwietniowa czarownica". Wszystkie utwory mają niesamowity dar tworzenia niepowtarzalnej atmosfery, łączy je ten specyficzny styl, jakby baśniowa aura, która czyni twórczość Axelsson możliwą do udźwignięcia – bo jej proza opowiada o dosyć szarej rzeczywistości. Jest to świat trudnych pytań, niepokojący i daleki od idylli, to podróż przez zimne rejony ludzkiej słabości, ułomności i trosk.

"Dom Augusty" to opowieść o kilku pokoleniach kobiet zamieszkujących tytułowy stary dom stojący na skraju miasteczka, to on jest tu świadkiem poszukiwania prawdziwego uczucia oraz walki o niezależność i samodzielność, jest obserwatorem

cierpienia, lęku, tajemnic, krzywd i nielicznych gestów miłości w kolejnych generacjach reprezentowanych przez Augustę, Alicję i Andżelikę.

Bohaterki Axelsson są zagubione, wszystkie szukają akceptacji,...