Doktorzy z piekła rodem

Nie czuję się winny popełnienie zbrodni przeciwko ludzkości …
Nie zawiodłem ludzkości ….
Działałem dla dobra moich pacjentów …
Te słowa w mowach końcowych wypowiadali niemieccy lekarze podczas procesu w Norymberdze. Książka jest zapiskiem działań – eksperymentów na ludziach w obozach koncentracyjnych. Są to zapiski amerykańskiej korespondentki Vivien Spitz. Trudno napisać opinie, gdy czyta się o makabrycznych zbrodniach popełnianych przez tych, którzy według przysięgi Hipokratesa mają leczyć. Trudno napisać opinię, gdy czyta się, że według nich działali dla dobra pacjentów, żaden z nich nie okazał cienia wyrzutów sumienia… Zarażanie malarią, wycinanie mięśni, sprawdzanie co się dzieje z człowiekiem po wyziębieniu, zażyciu trucizny czy wypiciu wody morskiej ….
„Ile razy człowiek może odwracać głowę i udawać, że tego nie widzi”
Książka niestety trochę mnie zawiodła, rozdziały opisujące zbrodnie – wstrząsające, scenopisy z zeznań – proste, a zarazem brutalne w swoim odbiorze. Niestety rozdziały opisujące pobyt i zasługi Vivien – jakbym czytała pamiętnik pensjonarki. Trochę jednostronne zasługi Amerykanów w tematyce etyki medycznej. Mimo, że w relacjach z procesu mówiono o Polakach, Rosjanach, Cyganach, o mordowanych księżach katolickich, końcówka opowieści to znów tylko Żydzi i Holokaust chociaż inne rozdziały wskazują na inne osoby na których dokonywano eksperymentów. Mimo, że staram się nie oceniać książek o takiej tematyce, tutaj nie ukrywam, że warto ją p...

Po około stu pierwszych stronach zaczęłam się zastanawiać dlaczego ta książka nazywa się "Doktorzy z piekła rodem", a nie na przykład "Wycieczka panny Vivien do Norymbergi". Autorka bardzo dużo miejsca poświęcała swojej osobie (z opisem tego co jadła na śniadanie włącznie, a były to "zimne jajka, naleśniki z syropem, płatki zbożowe, owoce z puszki i kawa rozpuszczalna").
Trochę też niezrozumiałe jest dla mnie stosowanie przez autorkę "przerywników obyczajowych" między rozdziałami dotyczącymi nieludzkich eksperymentów pseudomedycznych, a istnienie tych wstawek autorka uzasadnia przykładowo: "Rozdział 12 daje czytelnikowi chwilę wytchnienia od grozy, przekazując opowieść o grudniu 1946 roku i świętach Bożego Narodzenia, o mojej pierwszej Gwiazdce z dala od domu.". Chyba każdy sięgając po książkę to takiej tematyce wie co robi i jeżeli potrzebuje chwili wytchnienia to taką pozycję odkłada, a nie marzy o przeczytaniu co tym razem panna Vivien miała do zjedzenia na świąteczną kolację.

Książka ta jest przeznaczona "do poczytania" dla czytelnika zainteresowanego tematem, ale nie zainteresowanego zgłębianiem szczegółów (szczególnie takich jak daty, liczby czy metody stosowane przez lekarzy hitlerowskich). Chociaż nie wiem czy w ogóle można powiedzieć o książce poruszającej taką tematykę, że jest "do poczytania".
Spodziewałam się dużo bardziej szczegółowego opracowania, a nie znalazłam w niej niczego nowego. Jedynym wyraźnym plusem są załączone w odpowiednich momentac...

Bardzo dobra książka, będąca świadectwem wielu przerażających praktyk i wstrząsających eksperymentów, jakich dopuścili się lekarze, asystenci i nadzorcy hitlerowskich obozów. Znamienne dla tej książki są słowa sędziego Roberta H. Jacksona, jakie padły podczas procesu głównych przywódców nazistowskich i które zostały zacytowane w posłowiu "Doktórów...": "Zło, które zamierzamy tu zdemaskować, w celu potępienia i ukarania jego sprawców, jest tak rozmyślne, tak szkodliwe i tak dewastujące, że świat cywilizowany nie może tolerować jego istnienia, bowiem nie może ono przetrwać i się powtórzyć".