Dobro i zło w wychowaniu dziecka. T.2: Przeciw złu

Tom niniejszy został poświęcony dylematom utylitarystyczno-pragmatycznego i metafizycznego wymiaru dobra i zła. Znajduje to swój wyraz już w jego strukturze – trychotomicznym podziale formalnym. Pierwsza z trzech części zawiera przyczynki do refleksji nad dobrem przyjemnym, czyli Bonum delectabile, druga obejmuje teksty na temat postaci dobra pożytecznego, Bonum utile, część trzecia zaś – Contra malo – odnosi się do zła, czy raczej do sprzeciwu wobec istnienia zła. Tytułowa apostrofa „przeciw złu” wyznacza właściwie pedagogiczne credo całej pozycji. Zło, według dzieci, wyróżnia się przede wszystkim skłonnością do krzywdzenia innych ludzi i zadawania im bólu. Dobro z kolei – z chęcią niesienia pomocy innym oraz poczuciem bezpieczeństwa. Dzieci przypisują pojęciom dobra i zła silne cechy emocjonalne, takie jak smutek, ból i cierpienie w przypadku zła oraz miłość, troska i przyjaźń w przypadku dobra. Wiążą je również z takimi wartościami, jak poczucie bezpieczeństwa i możliwość współżycia z innymi ludźmi. […] Dobro jest dla dzieci wartością bardzo ważną i rozumieją jej konieczność dla współistnienia z innymi, zapewnienia bezpieczeństwa, możliwości zawierania przyjaźni. Z kolei zło stanowi zjawisko jednoznacznie niepożądane. Przypisują im dużą wagę – praktycznie wszystkie z nich chcą być dobre oraz obawiają się zła.