Do Wigilii się zagoi

Po lekturze "Dorzuć mnie do prezentu" spodziewałam się znaleźć w "Do Wigilii..." coś mniej więcej podobnego, powinnam była jednak poprzestać na tej pierwszej książce. "Do Wigilii..." to debiut autorki i być może dlatego jest taki słaby - błaha, nieprzekonująca historyjka, niby z życia wzięta, ale to życie z rzeczywistością nie ma wiele wspólnego. "Wielkie" problemy trwają tu tylko chwilę i dają się załatwić jednym telefonem, zdaniem czy gestem.
Autorka gromadzi główne postaci - dwóch mężczyzn i trzy kobiety - właściwie tylko po to, by pakować ich do łóżka w różnych konfiguracjach (niby pikantnych, ale poczciwie heteroseksualnych - kiedy Heniek ocenił Rafała jako "niezłe ciacho" już miałam nadzieję na nieoczekiwany zwrot akcji, ale nic z tego). Przy czym te łóżkowe wygibasy są takie jakieś bez sensu, chwilami miałam wrażenie, że oglądam jakieś soft porno, bo tylko w takich filmach logiczne jest, że skoro słabo się znający facet i babka znajdują się w jednym pomieszczeniu, to po kilku banalnych zdaniach nagle rzucą się na siebie i przerobią pół Kamasutry.
I jeszcze uch, och, otwarte zakończenie, bo główny bohater z jakąś laską na końcu jest, ale z którą? No z którą? Czytaj, czytelniku, część drugą! Ja tam pięknie dziękuję, jakoś mnie to nie obchodzi.

Powieść spełniła moje oczekiwania jako przyjemna opowieść o miłości i tzw. życiowych perypetiach we współczesnej scenerii. Dialogi były naturalne, postacie z życia wzięte, przygody raz miłe, a raz nie. Trochę pracy, trochę perypetii miłosnych i szczypta seksu w pikantnej oprawie. Chyba nie będzie spojlerem napisanie, że jest to książka z happy endem? Aczkolwiek mamy tu zdarzenia tak wesołe, jak i smutne. Kilkoro postaci w romansie daje miłe urozmaicenie. Jedynym mankamentem, o którym piszą i inne czytelniczki, jest brak związku tematycznego ze świąteczną okładką, która ma przyciągnąć czytelniczki. Jak widać - przyciągnęła i mnie, więc skuteczność i sens jej jest utylitarny. Natomiast para na okładce w uścisku jak najbardziej koresponduje z treścią. To miła i odprężająca książka, którą czyta się z przyjemnością i bez traum.

Historia nawet mi się podobała, niestety jak dla mnie zakończenie fatalne. Nie lubię otwartych zakończeń. Lubię, gdy jasno wiadomo kto z kim na końcu jest.

Finka powraca z Londynu do Polski.
W samolocie skupia swoją uwagę na dość ciekawie wyglądającym mężczyźnie, artystka nie może się powstrzymać i robi mężczyźnie zdjęcie.
Przygotowując się do wernisażu, pokazuje swojej koleżance Martynie zdjęcia, jakie planuje wystawić i trafia na zdjęcie tajemniczego mężczyzny.
Martyna długo nie myśląc, biegnie przyjaciółce na pomoc i próbuje odnaleźć jegomościa za pomocą mediów społecznościowych, niestety nie jest w nich biegła, więc, zamiast udostępnić zdjęcie dla przyjaciół, udostępnianie dla wszystkich.
Zdjęcie mężczyzny staje się jednym wielkim memem, na skalę światową, jednakże cel został osiągnięty, gdyż Finka poznała imię swojego modela-Rafał.
Rafał powraca do Polski, kilka dni po jego powrocie dowiaduje się, że zyskał sławę i stał się viralem.
Kontaktuje się z fotografką w celu wyjaśnienia całej sytuacji.
Krótka znajomość okazuje się być bardzo owocna.
Finka dostała zlecenie na koncert bożonarodzeniowy i zaproponowała Rafałowi współpracę, ponieważ chłopak dobrze sobie radził z mappingiem.
Oczywiście mężczyzna zgodził się na współpracę, to również idealna okazja, by zemścić się na Fince za zostanie memem w Internecie.

Czy Rafał posunie się do zemsty?
Czy z tej znajomości mogą pojawić się kolejne bonusy?

Szczerze nie wiem, co mogę Wam powiedzieć o tej książce.
Z jednej strony bardzo przyjemnie się jej słuchało, humor bohaterów był momentami zabawny, sam zamysł na fabułę ...