Esej palestyńskiego prawnika i pisarza rzucajacy trochę światła na złożoność konfliktu izraelsko-palestyńskiego poprzez pryzmat emocjonalnych i psychologicznych uwarunkowań, które kształtują wzajemne relacje obu narodów. Odrzucając jednostronne narracje, Shehadeh wnikliwie bada, jak historia, trauma i kulturowe dziedzictwo wpływają na współczesne postrzeganie siebie nawzajem oraz na trudności, z jakimi się borykają.
Szczególną uwagę autor poświęca lękom Izraelczyków, które nie są ograniczone do obaw związanych z bieżącymi wydarzeniami, ale mają swoje korzenie w dramatycznych doświadczeniach historycznych, takich jak Holokaust czy wojny w przeszłości. Przez wieki przezwyciężali oni liczne zagrożenia, co wytworzyło głębokie poczucie potrzeby bezpieczeństwa. W takim kontekście Palestyńczycy często postrzegani są jako potencjalne zagrożenie, a ich działania mogą być interpretowane jako atak na istnienie Izraela. To z kolei prowadzi do wyostrzenia polityki obronnej oraz militarnej, a także do tworzenia stereotypów, które wpływają na relacje i dalsze eskalacje konfliktu.
Z kolei z perspektywy Palestyńczyków, Shehadeh ukazuje, jak okupacja oraz codzienne zmagania wpływają na ich tożsamość i poczucie przynależności. Utrata ziemi, praw człowieka i podstawowych wolności wprowadza do życia Palestyńczyków głęboki niepokój, poczucie niesprawiedliwości oraz przymus walki o godność. Te doznania manifestują się w zbiorowej pamięci i narracji, które dominują w palestyńskim społeczeństwie. Współczesne trudności, z którymi się borykają, są niezatarte i zostają przekazywane pokoleniowo, co tylko zwiększa ich ból i obawy.
Shehadeh, poprzez swoje przenikliwe obserwacje, konfrontuje nas z ideą, że empatia musi być fundamentem do budowania pokoju. Niezwykle ważne jest, aby każda ze stron zrozumiała emocje i doświadczenia drugiej, co jest kluczem do przełamania negatywnych stereotypów i wzajemnych lęków. Jego praca stanowi apel do całego świata, aby nie ignorować ludzkich tragedii, ale raczej starać się zrozumieć ich źródła.