Monografia Anny Spólnej świetnie wpisuje się w płodny w ostatnich latach nurt badań historycznoliterackich, których celem jest próba odpowiedzi na niezwykle ważne w kulturze polskiej pytanie o stałą żywotność paradygmatu romantycznego, jej źródła oraz przemiany, jakim podlega obecnie recepcja romantycznej tradycji.
Autorka prezentowanej książki ujmuje zjawisko z nieoczywistej, oryginalnej, poznawczo wartościowej, perspektywy. Bada „dialogi z Mickiewiczem” przede wszystkim intertekstualnie, uruchamiając erudycyjnie bogate, interesujące i użyteczne konteksty, między innymi historyczne, społeczne i antropologiczne. Dużą lekturową przyjemność przynoszą analizy konkretnych utworów: niezwykle precyzyjne, wnikliwe, finezyjne, świetnie zapisane.
Dr hab. Tomasz Cieślak, prof. UŁ
Książka Anny Spólnej to swego rodzaju podróż dwudziestowiecznymi tropami aluzji, trawestacji i parodii pisarstwa i przygód życiowych Adama Mickiewicza, swego rodzaju archetypalnego wzorca polskiej poezji.
Prof. dr hab. Aleksander Fiut
Autorka prezentowanej książki ujmuje zjawisko z nieoczywistej, oryginalnej, poznawczo wartościowej, perspektywy. Bada „dialogi z Mickiewiczem” przede wszystkim intertekstualnie, uruchamiając erudycyjnie bogate, interesujące i użyteczne konteksty, między innymi historyczne, społeczne i antropologiczne. Dużą lekturową przyjemność przynoszą analizy konkretnych utworów: niezwykle precyzyjne, wnikliwe, finezyjne, świetnie zapisane.
Dr hab. Tomasz Cieślak, prof. UŁ
Książka Anny Spólnej to swego rodzaju podróż dwudziestowiecznymi tropami aluzji, trawestacji i parodii pisarstwa i przygód życiowych Adama Mickiewicza, swego rodzaju archetypalnego wzorca polskiej poezji.
Prof. dr hab. Aleksander Fiut