Cytaty z książki "Delirium"

“Myśl nasączona nieznanym, wzburzona przez niezdefiniowane połacie lęku trapiła go co jakiś czas. Tak zwykle ostatnio zaczynał się każdy jego dzień.”

“Ta ciemnica ma swoje oblicze, swój urok, którego mrok otoczony konarami dębów jest mrocznym tunelem zniechęcającym do splądrowania jego istoty. Noc jest gwiaździsta.”

“Wiatru w ogóle nie ma. Biel śniegu kontrastuje z bezmiarem kolorów. Stagnacja różnorodności jest tym wyrazistsza, im bardziej opustoszała jest ulica.”

“Biegnie więc i przewraca się nieustannie. Gdy potyka się i upada, myśli o żonie jako o kimś, kogo pożądał i kto należał do niego; kogo pragnął i kogo potrzebował; kogo kochał, ale i kogo w tej chwili nienawidził jednocześnie.”

“Na ciemną noc, na którą jeszcze przed kilkunastoma minutami nadchodził alabastrowy całun bieli, a nad która jeszcze wcześniej, gdzieś przed godziną, srebrzały gwiazdy i którą kolorował spłowiały odcień nieruchomości z naprzeciwka, teraz nachodzi drobny maczek białych płatków śniegu.”

“Nic nie bierze się z niczego.”

“Śnieg zaczął sypać, zawłaszczając bliskie i dalekie panoramy dzielnicy, tworząc jedynie szczeliny przejrzystości oraz niewyraźne kontury widoczności, odbierając dalekiej przestrzeni wszelkie kształty czy jakąkolwiek tożsamość.”

“Sterczał tam w samej koszuli w wielkim mrozie, chłonąc oblicze zimy, tej srogiej aury, jakby nie zważając na jej oblicze. Tak jakby w tym bezruchu miała pojawić się odpowiedź, co robić dalej, dokąd pójść.”