Zawarte w niniejszej książce wspomnienia są wyjątkowo sugestywnym i poruszającym świadectwem najczarniejszych lat stalinizmu. To opowieść o woli przetrwania, o pragnieniu życia, znajdujących oparcie w postawie tych towarzyszy niewoli, którzy w nieludzkich warunkach - niejako wbrew tytułowi - pozostali ludźmi, potrafili zdobyć się na gest solidarności.