Czerwona zaraza

Po 1989 roku najbardziej wpływowe środowiska opiniotwórcze podważyły sens pamiętania o narodowej tożsamości. Wyrosło pokolenie ukształtowane w duchu wyboru przyszłości, a zerwania z przeszłością, którą przedstawiano jako balast przeszkadzający w modernizacji kraju. Dzisiaj atmosfera jest już inna. Zmienia się klimat społeczny. Wykluczony przez lata patriotyzm powraca. Oczywista staje się prawda, iż naród nieznający swej przeszłości nie tylko nie będzie potrafił zbudować przyszłości, ale nie pojmie też teraźniejszości. Czerwona zaraza to zbiór artykułów o komunistycznych zbrodniach i manipulacjach, o heglowskim ukąszeniu, na które wielu okazało się wyjątkowo nieodpornych, o zdradzie i pętaniu niezależności, o walce z religią i Kościołem, a także o braku – nawet symbolicznej – odpowiedzialności za te czyny”
(ze Wstępu).