Opinia na temat książki Czarownica

Po raz kolejny, po ponad rocznej przerwie wróciłam do Fjällbacki i do pisarstwa pani Läckberg. Jakoś nie mogę się rozstać z tą serią, chyba zbyt mocno zżyłam się z jej głównymi bohaterami. Chociaż kiedy pani Camilla zaczyna "przeginać", być mono tematyczna, czy popadać w schematy, opuszczam ją na jakiś czas...

To, co mi się podoba w książkach tej autorki, to wątki kryminalne, zawsze są świetnie skonstruowane i niemal zawsze mają swoje korzenie gdzieś tam w przeszłości, czasem bardzo odległej. Postacie też są niczego sobie, są tak rozpisane, że spokojnie mogę się do nich ustosunkować, czyli jedne polubić inne nie do końca. Na przykład, nie do końca lubię Erikę, a moim niekwestionowanym "mistrzem" jest niepowtarzalny Mellberg 😉.

Jest to moje już dziesiąte spotkanie ze "znajomymi" z Fjällbacki i jest ono nawet dość udane. Jakby mniej schematów i trudności w wychowaniu dzieci, za to, tym razem, całe mnóstwo szeroko pojętej, tak zwanej poprawności politycznej. Mamy więc wątek uchodźców z ogarniętej wojną Syrii, oraz lekko zakamuflowane postacie z grupy tak zwanych mniejszości seksualnych.

Nie powiem, że nie było to ciekawe, jednak, w mojej ocenie, wątek uchodźców zupełnie nijak się miał do głównej sprawy morderstwa małej dziewczynki. Za to bardzo podobał mi się wątek domniemanej czarownicy osadzony w roku 1671 (początek). Patrząc na całość, książka mi się podobała, chociaż swoim zwyczajem, autorka końcówkę rozciągnęła aż do zgrzytania moich zębów. Myślę, że następny tom z tej sagi, również przeczytam, może znowu za rok?