Czarny lód

Niekiedy zdarza mi się robić notatki w czasie czytania. I dla odmiany wrzucę je w takiej lekko chaotycznej formie, odmiennej od zwykle pisanych recenzji ;)

Bastien to strasznie podejrzliwy typ. I podejrzany. Lubię mrocznych bohaterów ale on jest chyba trochę za bardzo mroczny. Co prawda plusem jest że ani do końca dobry ani do końca zły się nie wydaje, ale nie wzbudza natychmiastowej sympatii, a akurat to sobie mocno cenię. No i to lowesowanie. No błagam! Rozumiem że ciacho ale żeby tak przy mężu kobiety?

Bohaterka jest naiwna. Wpakować się w coś takiego? Poza tym niewiele można o niej pomyśleć przy pierwszym wrażeniu.
Jest też oślo uparta, ale jak normalnie ta cecha u bohaterek wzbudza moją sympatię tak u Chloe mnie drażni.

1/3 książki to akcja głównie w pokoju konferencyjnym i czytanie o tym jak to tłumaczenie rozmów o biznesie spożywczo – militarnym nudzi bohaterkę.

Nie znoszę torturowania bohaterek. Jasne, dama w opałach jest okej, ale gdy ona doznaje różnych urazów od perfidnego czarnego charakteru… Nie lubię. I to jeszcze na dodatek kilka godzin po upokorzeniu ze strony bohatera.
Bastien cień sympatii zyskał przez to że ją znalazł gdy reszta szajki zdecydowała się ją zgładzić, ale zamiast wcześniej przyglądać się z boku, powinien ją ratować. Jasne, ratował ale jakoś tak beznamiętnie. Lubię wybuchy uczuć, nie narzekałabym gdyby widząc ją zmaltretowaną przez Hakima zapłonął do niej nagle wielką miłością.

Akcja od mom...

"Czarny lód" to nic innego jak odrealniony romans z tajemnicami w tle. Relaksuje i jest wręcz idealny jako odskocznia od rzeczywistości. Nie sposób się nie domyślić zakończenia, bo postacie są tak samo banalne jak fabuła, ale mimo to wciąga :)