Czarne słońce. Depresja i melancholia

Czarne słońce. Depresja i melancholia Julii Kristevej zamyka fascynująca trylogię opisującą trudne doświadczenia egzystencjalne człowieka. W Pouvoirs de l`horreur. Essai sur l`abjection, (Seuil: Paris 1980) Kristeva opisywała dwuznaczne poczucie wstrętu i obrzydzenia, bez którego niemożliwe jest uzyskanie podmiotowej samodzielności. W Histoires d`amour (Seuil: Paris 1984) miłość została ściśle związana z językowym zakorzenieniem w rzeczywistości. I w końcu w Czarnym słońcu otrzymujemy opis podmiotu depresyjnego, pozbawionego możliwości jakiejkolwiek symbolizacji, lecz szukającego dla swego udręczonego ciała jakiejkolwiek szansy ekspresji.