Córka admirała

Opowiadanie znalezione zostało w domowych archiwach na przedmieściu Lwowa pod koniec drugiej wojny światowej. W stosie innych pamiątek rodzinnych przywieziono je do Polski, najpierw do Rzeszowa, potem do Szczecina, gdzie przeleżało przez kilkadziesiąt lat na strychu poniemieckiej willi przy ulicy Curie-Skłodowskiej. Rękopis pierwotnie zatytułowany Dziecko w niebezpieczeństwie, przypadkowo odnalazła siostrzenica pani, do której należały lwowskie bagaże. Pani ta, być może twórczyni, a w każdym razie właścicielka tekstu, pochodziła ze starej wschodniogalicyjskiej rodziny arystokratycznej. Wyszła za mąż za działacza komunistycznego, w owym czasie ruchu jeszcze obiecującego, nieskompromitowanego, w zasadzie humanistycznego i świeżego intencjonalnie. Być może z takiej właśnie mieszanki krwi zrodziło się niniejsze opowiadanie. Stanowi ono niewątpliwie, co stwierdzają wybitni znawcy polskiej literatury, interesujący wytwór naszego piśmiennictwa lat międzywojennych, międzywojennych wszystkimi zaletami i słabościami ówczesnej maniery językowej oraz emocjonalnej fabuły. Jest także wartościowym na swój sposób przyczynkiem do wiedzy o polskiej, lwowskiej kulturze kresowej sprzed kilkudziesięciu lat.