Cool for the summer

Na wstępnie wyjaśnijmy sobie jedno — łapiąc za „Cool for the Summer" wiedziałam, że nie będzie to powieść, jaka zmienia życie. Oczekiwałam czegoś lekkiego, przyjemnego i z przyzwoitą reprezentacją. Może fajnie napisanego i najlepiej nie głupiego, ale nie więcej. Potrzebowałam odprężenia i potrzebowałam pań, które nie są pewne, czy kochają inne panie. Wszystko to natomiast Dahlia Adler daje, więc nie jestem zaskoczona tym, jak łatwo jej debiut przyszło ludziom polubić.

Historia kręci się wokół Larissy, którą po powrocie do szkoły czeka spełnienie jej największego marzenia — Chase, obiekt jej wieloletniej sympatii, w końcu zwrócił na nią uwagę. Dlaczego jednak radość podszyta jest goryczą? I dlaczego pojawienie się w szkole Jasmine aż tak boli? Tej samej Jasmine, z którą przeżyła bardzo przyjemne wakacje, a z którą relacja wymknęła się z ram koleżeństwa?

„Cool for the Summer" to dość typowa (co nie jest wadą!) powieść o momencie, gdy serce rwie się w dwie strony i trudno zrozumieć czego tak naprawdę ono chce. Bywa zabawnie, najczęściej jest słodko, ale groźba zranienia przynajmniej jednej osoby nie przemija. Larissa to nastolatka z wadami (co sama w powieściowych bohaterkach sobie ceni, więc czemu by o tym nie wspomnieć) i przyznaję, że pochłonęły mnie jej miłosne rozterki. Bawiłam się dobrze, a tego oczekiwałam i to jest najważniejsze. Niemniej — to tytuł naiwniutki i z małymi zgrzytami. Poziom powieści nie jest najlepszy, a całość jest zbyt prosta, ale ...

Cool for the Summer” czytało mi się szybko i przyjemnie. Książka od razu mnie wciągnęła i przyznam, że zarwałam dla niej noc 😅. Podobał mi się ton i humor tej historii, wiele razy siedziałam z bananem na twarzy śledząc perypetie Lary, zwłaszcza momenty w których panikowała 😊. Nie jest to książka wybitna czy zaskakująca, ale nie uważam tego za coś złego. Szybko się zorientowałam na jakich motywach będzie się opierać, co wcale mi nie przeszkadzało.

Do pozytywnych aspektów na pewno mogę zaliczyć kreację postaci. Pomimo dużej ilości bohaterów, każdy z nich jest unikatowy i ma swoje miejsce w historii. Podobało mi się także, że ani Chase ani Jasmine nie byli przedstawieni jako „ten zły/zła”, jak to często bywa w tego typu sytuacjach. Oboje stworzyli z Larissą interesujące relacje i chwilami powątpiewałam z kim ostatecznie zejdzie się główna bohaterka. Głębi książce dodaje eksploracja poważniejszych tematów. Nie chodzi tu tylko o romans, ale odkrywanie samej siebie w każdym tego słowa znaczeniu. Dużą rolę odgrywa też przyjaźń, która nie jest czarno-biała.
Smaczku historii dodają elementy kultury żydowskiej i kilka uśmiechów do kultury rosyjskiej. (Bonusowe punkty za używanie słowa mizianie.)

Książka dzieli się na dwie perspektywy: czas teraźniejszy i wspomnienia z wakacji. O ile taki sposób narracji mi nie przeszkadza, to mam wrażenie, że jedna z relacji była rozwinięta tylko w przeszłości. Oczekiwałam trochę więcej przepychanek między naszym trójkątem mi...