Cisza trwa

Wiersze Józefy Gruszki na pozór zdają się mocno kontrastować z otaczającym nas światem, są jakby od niego odwrócone. Kierują się bowiem do wnętrza człowieka, do jego osobistych myśli, przeżyć uczuć. Poruszają odwieczne problemy związane z istnieniem człowieka i jego poszukiwaniem drogi do szczęścia, o którym przecież każdy marzy. Poezja Józefy Gruszki bombarduje czytelnika egzystencjalnymi pytaniami typu: "siwych włosów blask - czy to kosmiczny pył czy po życiu pamiątka"? - i prowokuje do stawiania sobie pytań własnych. Warto po nią sięgnąć, a tradycyjne środki językowe tych wierszy unaoczniają trwałą wartość ojczystej mowy.