Ciężkie próby

Prawie zupełnie nic mnie w tej kontynuacji nie zaciekawiło. Jedyna prawdziwa tajemnica - sztucznej inteligencji zwanej Czerwienią - pozostała zasypana pod stertą opisów wypraw oddziału specjalnego głównego bohatera, który (oddział a nie bohater) miota się bez ładu i składu po miastach, statkach i habitatach orbitalnych zabijając na zlecenie. Wątki sądowe i polityczne, zajmujące początkową część książki, były jeszcze bardziej nużące niż cześć militarystyczna powieści i nie ratowały ich nawet przerwy na zamachy i wybuchy. Postaci tak bardzo przepełnione są poczuciem misji, że nad niczym się nie zastanawiają. W ogóle ich nie interesuje kto i dlaczego nimi manipuluje a jeśli już z rzadka wykazują zainteresowanie, to zwykle kończy się ono po jednym akapicie, po którym stwierdzają "jak to miło i przyjemnie gdy ktoś steruje moim mózgiem". Pod tym względem główny bohater, eks-porucznik Shelley jest naprawdę wkurzający. Siatka nauroprzekaźnikowa na mózgu powoduje, że zachowuje się on jak zachwycone sobą zombie, którego nic nie obchodzi oprócz nażarcia się samozadowoleniem. Łatwość, z jaką zapomina o swojej tragicznie poległej ukochanej, też niechybnie musiała być winą działania czipów w mózgu, bo ludzie się tak nie zachowują. Wszystko to jest w dodatku opisane ciężkim, monotonnym stylem.
Spodziewałem się po L. Nagacie technothrillera SF a zamiast tego dostałem militarystyczne SF, w którym fantastyczne dekoracje nie maja większego znaczenia. Sztucznej inteligencji, odgrywającej rol...