Cień księżyca

I kolejna nietypowa. Może ta nietypowość stanie się typowa. Poprzednie zagrożenie zostało usunięte. Wilkołaki mogły poczuć się bezpieczne, ale pojawiło się nowe niebezpieczeństwo. Nowa groźba i nowa bohaterka, która ma stać się podczas swojej pierwszej przemiany ofiarę tej klątwy, tego zagrożenia. I silny, lubiany z poprzednich części, bohater, który nie bierze pod uwagę, że bohaterkę może spotkać jakaś krzywda. Niby bardzo banalnie, ale akurat tę część czytało mi się bardzo dobrze, płynnie. Nie wiem nawet czy nie podobała mi się najbardziej z całego cyklu. Ja jednak mam słabość do nietypowych bohaterów.

Podsumowując cały cykl:
Było nieźle, bo w zasadzie przez 1,5 dnia (ale robiłam w tym czasie wiele innych rzeczy – nawet w kinie byłam, nie tak, że zamarłam z książkami na amen) przeczytałam te cztery książki, choć może nie są zbyt grube, ale trochę czasu mi to zajęło.
Zarzut? To raczej nie może być zarzut (co najwyżej do mnie, ale nie mam na to zbyt wielkiego wpływu), ale to rzeczywiście jest literatura młodzieżowa. Albo dla osób, które nie przeczytały iluś tam książek o zmiennych. Niekiedy (ale nie przez cały czas, aby być sprawiedliwym) miałam wrażenie, że jestem trochę zbyt zaawansowana w latach na ten cykl. Podobało mi się, ale miałam tyle pytań… Tyle rzeczy powinno być dopracowanych, wyjaśnionych, rozwiniętych, że łapałam się na dopisywaniu historii w swojej głowie.
Jak dla mnie dużym plusem cyklu jest to, że bohaterowie rzeczywiście mają tyle lat il...

bardzo dobra - lekka w czytaniu, zaciekawia :)