Chemia śmierci. Zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy

Pewnego rodzaju ciekawość poznania tematu obozów pracy i innych obudziła się we mnie w wieku szkolnym. Najpierw za sprawą "Opowiadań Borowskiego", a później "Innego świata" Herlinga-Grudzińskiego. Tych dwóch tytułów nie zapomnę nigdy. Właśnie tak zaczęła się moja "przygoda" z tą straszną i ciężką tematyką. Z każdą kolejną pozycją wmawiam sobie, że chyba czytałam już wszystko, co mogło mnie zszokować i teraz będę co najwyżej powielać tę wiedzę. Jakże się mylę za każdym razem, gdy w moje ręce trafia kolejny tytuł... "Treblinka '43. Bunt w fabryce śmierci", "Kobiety z bloku 10. Eksperymenty medyczne w Auschwitz", "Kukiełki doktora Mengele" to tylko część tego, co za mną, a lista przede mną wciąż otwarta i ogromna.

Dyhernfurth na Dolnym Śląsku to dzisiejszy Brzeg Dolny. To tam III Rzesza zbudowała jeden z najtajniejszych obozów, który zajmował się powstawaniem broni chemicznej. Broni, która miała zapewnić Hitlerowi szybkie zwycięstwo.

Autor, czyli Tomasz Bonek podzielił książkę na trzy części.
Pierwsza opowiada, jak doszło do odkrycia jednej z najbardziej śmiercionośnych substancji, która pierwotnie miała zwiększać wydajność uprawianego zboża oraz je chronić. Dowiadujemy się też, jak powstawała sama fabryka. Spółkę odpowiedzialną za nią nazwano Anorgana od nawozów organicznych, które rzekomo miały być tam produkowane.
Druga część to poznawanie samych więźniów. Autor przedstawił ich chwytające za serce historie przepełnione cierpieniem, mękami i tęsk...

Ja bardzo rzadko sięgam po tego typu książki ze względu na to jak źle się po nich czuję.

,, W Dachau co chwilę mi powtarzali, żebym robiła wszystko, by nie trafić do pracy w tej fabryce, bo z niej już się nie wraca. Tylko przez komin można wyjść na wolność. Gendorf oznaczało śmierć".

Osoby, które wypowiadają się w książce nie bardzo chcą wspominać tamten czas. Są zdania, że wielu rzeczy już nie pamiętają, a całą resztę chcą po prostu zapomnieć. Jednak z tego, co czytamy dalej wychodzi na to, że tamten czas pamiętają nad wyraz dokładnie. Dzielą się z nami nie tylko swoimi myślami, ale i nutą nie wypełnionego cierpienia. Ich słowa choć proste, to zawierają więcej bólu i rozpaczy, niż matka płacząca nad skrzywdzonym dzieckiem. Co jakiś czas przerywałam swoje czytanie, bo łzy zasłaniały mi książkę.
Poznałam prawdę o zakładzie produkcyjnym w którym Niemcy produkowali broń chemiczną. Niemal wszystko od podszewki, od udanych eksperymentów, po te wybuchowe. Znajdziemy się w chwili, kiedy je zaczynali, jakby na potrzeby tej historii była zdana relacja z tu i teraz. Ta broń miała być najlepszą i najskuteczniejszą w walce z ludzkim życiem, którego Hitler chciał pozbawić ogromu ludzi.

Cała pozycja składa się z trzech etapów, które mają na celu nas zaniepokoić, zbulwersować i sprowadzić na ziemię. W pierwszej przeczytamy o trującej substancji i historii powstania całej fabryki. Wszystko od a do zet. W drugiej będą już opowieści samych więźniów, które zb...

Każdemu dobrze znany jest obóz w Auschwitz i beztialstwo do jakiego tam doszło. Mniej znane są inne obozy, które były równie bestialskie, a być może jeszcze gorsze.
Oboz w Sieniawce o którym pisała J. Lamparska w swojej książce "Imperium małych piekieł" czy "Mała Norymberga" A. Dobkiewicz o niemieckich oprawcach Gross-Rosen.
Tomasz Bonek zabiera nas do miejscowości Dyhernfurth (Brzeg Dolny). Malutka miejscowość niedaleko Gross-Rosen.
To tutaj powstała fabryka produkująca broń chemiczną. Była ona budowana rękami więźniów pod nadzorem Niemców.
Niemcy prowadzili badania nad chemią, która miała służyć do usuwania szkodników z roślin. Jednak w późniejszym czasie to ludzie stali się dla nich szkodnikami, szczególnie innej rasy niż oni sami.
Testowali to nie tylko na zwierzętach, ale przede wszystkim na ludziach, więźniach tam pracujących.
To co działo się w obozie było niewyobrażalne. Głód, wszy, choroby, gwałty, eksperymenty na więźniach, morderstwa, znęcania się przede wszystkim fizyczne, wybijanie złotych zębów. Jak zniszczony musi być człowiek, że jest w stanie zjeść własne odchody czy mięso z martwego współwięźnia.
Są to rzeczy, których nie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić.
Książka zawiera zdjęcia, przypisy oraz fakty udokumentowane.
Wiecie kim są elfy? Przeczytajcie a poznacie historię, która nie jest słodkim, cukierkowym obrazkiem.
Język jakim posługuje się autor jest przejrzysty. Książka podzielona jest na trzy części. Bardzo do...