Cytaty z książki "Cesarstwo potępionych"

“– Dość już się zaba­wi­łeś – ucię­ła Mar­got. – Przy­szedł czas, by prze­łknąć dumę, mój mały, i po okru­cień­stwie ofia­ro­wać życz­li­wość, która jest darem mędr­ców.”

“– Jakiś taki nie­po­zorny, nie uwa­żasz? – zauwa­żył Ga­briel, obrzu­ciw­szy wzro­kiem nóż.
– Od roz­miaru waż­niej­sze są umie­jęt­no­ści, che­va­lier.
– Śpiew­ka wszyst­kich mar­nie wypo­sa­żo­nych face­tów, ja­kich w życiu spotkałem.”

“Droga przed nami jest czar­na. I trud­no jest podą­żać przed sie­bie, kiedy nie wi­dzisz grun­tu pod no­ga­mi. Tym wła­śnie jest od­wa­ga. Goto­wo­ścią pój­ścia w ciem­ność. Wiarą, że ko­niec czeka tuż poza wycią­gnię­tą ręką, a nie mi­lion mil dalej.”

“ To Na­cisk. Nie jest tak wido­wi­skowy jak mie­cze ła­mią­ce się na two­jej skó­rze albo roz­wa­la­nie pię­ścią ścian, ale kiedy nie mo­żesz ufać wła­snemu sercu, nie mo­żesz ufać ni­cze­mu.”

“– Sły­sza­łam, że nie ży­jesz, de León. – Niebo było pełne, a dia­beł bał się otwo­rzyć drzwi. – Zatem dia­beł to tchórz.”

“Wła­ściwa książ­ka jest warta setki mie­czy.”

“Praw­da rani naj­moc­niej.”

“Mówi się, że praw­dziwa siła cha­rak­teru ujaw­nia się na placu boju, ale to nie­praw­da. Chcesz po­znać czło­wieka? Spójrz mu w oczy w wie­czór po­prze­dza­jący bitwę. Zanim krzy­ki i wrza­ski zagłu­szą głos w jego gło­wie. Zanim wy­pi­je dość, żeby po­czuć się odważ­nym. Kiedy jest tylko sobą, a także wszyst­kim tym, co zro­bił, i wszyst­kim, czego ni­gdy już nie bę­dzie mógł zro­bić. Wła­śnie wtedy mo­żesz go zoba­czyć takim, jakim jest na­praw­dę.”