Całkiem nieźle, dzięki

"Całkiem nieźle, dzięki" jest porównywane do Bridget Jones. Humor, sarkazm, trudy życia mają być mocną stroną tej historii. Czy faktycznie tak jest?

Według mnie niekoniecznie. Główną bohaterkę Maggie poznajemy w momencie rozpadu jej małżeństwa. Zaczynają się także problemy finansowe, a doktorat stoi pod znakiem zapytania. Na szczęście ma paczkę przyjaciół, którzy wspierają ją w tym trudnym czasie.

Pewnie zależy to od rodzaju posiadanego humoru, ale dla mnie historia Maggie nie była zabawna. Nie potrafiłam wczuć się w styl autorki, przez co trochę męczyłam się podczas lektury. Nastawienie na słodko-gorzkie perypetie Maggie było błędem, ponieważ otrzymałam więcej goryczki niż samej słodyczy. Przyznaję, że zachowanie głównej bohaterki miejscami mocno irytowało i nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że ta jej "zabawna" strona była wymuszona przez autorkę. Nie dziwię się, że w pewnym momencie przyjaciele zmieniali swój stosunek do Maggie. Podejście jeszcze nie-byłego męża również jest zrozumiałe, jeśli dochodzi do prześladowania.

Oczywiście nie jest tak, że nie potrafię zrozumieć zamysłu postaci Maggie i jej zachowania. Jej świat wali się całkowicie. Zakopuje się w odmętach żalu i smutku, po czym próbuje powstać jak feniks z popiołów. Niektóre próby przynoszą rezultaty, inne nie, jak to w życiu. Monica Heisey pokazuje, że z każdej sytuacji może być wyjście. Można zmienić swój sposób myślenia i każdy upadek nie oznacza od razu ogromnej porażki. Ważnym ...

Debiut Monici Heisey Całkiem nieźle, dzięki jest przyrównywany do Bridget Jones naszych czasów i głównie to skusiło mnie do sięgnięcia po książkę o temacie który dla jednych wydaje się jakimś etapem, dla innych jest bez znaczenia a jeszcze inni próbują dostrzec tu samych siebie.

Historia pisana jest w 1 osobie przez Maggie, która przeżywa kolejne etapy rozstania z mężem. Sięga po wszystkie możliwe rozwiązania, zaczynając od randek w internecie, założenia profilu na każdych możliwych social mediach, popada w wir tego co modne by znaleźć szczęście. Zapominając przy tym, że to co uszczęśliwia innych nie musi wcale i ją.

Najzabawniejszą i najciekawszą zaletą są fantazje Maggie. To co się w nich dzieje jest tak absurdalne, ale w snach można wszystko. I trochę podczas czytania czekamy na kolejne opowieści senne jakie przeżywa.

"Zrobiłam wszystko, co powinnam była zrobić, ale nic z tego nie wyszło".

Podczas czytania książki miałam wrażenie, że mimo wszystko autorka stara się pokazać jak nieszczęśliwe jest życie w pojedynkę. Że nawet w grupie przyjaciół, odkrywając nowe hobby i przewrotność życia, Maggie nie ma szans na szczęście. Chwytanie radości jest przereklamowane jeśli nie robisz tego z drugą osobą, która Cię kocha. Moim zdaniem książka jest też przegadana i momentami chwyta się wszystkich "używek" dzisiejszych czasów pragnąc nam coś przekazać, ale ostatecznie nie wychodzi to jako zaleta.

Chwytanie szczęścia...

"To okropnie być smutnym podczas lata."

"Mam wrażenie, że kiedy się rozwodzisz, wszyscy zastanawiają się, jak to zepsułaś, dlaczego nie można z tobą wytrzymać. Jeśli twój mąż umrze, przynajmniej wszyscy ci współczują."

"Całkiem nieźle, dzięki" to pierwsza powieść Monici Heisey - artystki komediowej z Toronto. To słodko-gorzka opowieść o świeżo upieczonej singielce, która próbuje pozbierać się po nieudanym małżeństwie, ciągle szukając czegoś nowego w życiu: celu/szczęścia/miłości.

Co mogę powiedzieć o głównej bohaterce Maggie?
Jest przed 30-tką.
Jest spłukana, z niedokończonym doktoratem ale za to ze skończonym małżeństwem.
Jest zabawną i rozgadaną dziewczyną ale też trudną do zniesienia - ma problemy z tworzeniem i utrzymaniem relacji.
To zodiakalny Bliźniak (co wiele tłumaczy 😉)
Chodzi na terapię.
I właśnie przechodzi kryzys.

To jedna z takich osób w towarzystwie których albo dobrze się bawicie albo czujecie się niezręcznie.
Ja bawiłam się całkiem nieźle, szczególnie dlatego, że sama jestem milenialsem i wiele spraw jest mi bliskich. Rozumiem rozterki Maggie, presję, którą obarczone jest nasze pokolenie, żeby zawsze mieć "coś" i być "kimś".

"Całkiem nieźle, dzięki" uważam za lekturę przyjemną choć nie tak lekką jak się spodziewałam w czytaniu. Jest to po prostu długa opowieść dotycząca jednego roku z życia Maggie (zaliczającej wzloty i upadki, chwile zwątpienia), z małą ilością dialogów, przez co m...