Cała szkoła mówi o mnie

Powiem wam, że ja przepadam za literaturą młodzieżową, choć powiedziałabym, że tutaj spotkałam się z nią na nieco wyższym poziomie. Bohaterowie są niezwykle dobrze wykreowani, odznaczając się odmiennymi cechami charakteru. Każdy z nich ma swoje marzenia i brną ku przodowi, by móc je spełnić. Czasem bywa, że z powodu wypadków muszą inaczej je ukierunkować, jednak i wtedy nie poddają się, tylko po obraniu nowego kierunku pragną je spełnić.

W książce poznacie Elizę, która jest bardziej poukładana, niż moje książki. Ma wyznaczone cele, które starannie planuje i niemal w porządku chronologicznym spełnia. Dziewczyna, która lubi rządzić i czuć zależność od podległych jej osób. W momencie, kiedy jeszcze jedna osoba zacznie się ubiegać o stanowisko redaktor naczelnej jest pewna swojej wygranej. Ale czy to wszystko będzie takie proste?

Na drogę Elizy wkroczy Len, który będzie chciał objąć to samo stanowisko. Jest niedoświadczony, choć wie, że jego teksty potrafią przyciągnąć każdą uwagę. Oprócz inteligencji posiada także lekką mowę, przystojny wygląd i to coś, co przyciągnie uwagę jego rywalki. Jednak, czy te cechy wystarczą, by to jego wybrali?

Oj książka pełna zawirowań. Rywalizacja, namiętność, feminizm, pierwsze przyspieszone bicie serduszka i walka o stołek. To niesamowita mieszkanka, która zdobi tą książkę. Podobało mi się, że skoro Len przedstawiony był jako luzak, to faktycznie jego zachowanie i wypowiedzi na to wskazywały. To nie była tylko cech...

*Szczerze powiedziawszy, pierwszy raz spotkałam się z takim przedstawieniem historii, nie wiem jak to ująć, ale był on trochę inny, niż zazwyczaj jest w książkach ukazywany...*



W tej książce miałam doczynienie z trochę innym sposobem pisania niż dotychczas czytałam.

Ciekawe...
Inne,
trochę dziwne,
ale fajne i dlatego szybko przyzwyczaiłam się do opisów sytuacji, więc tak naprawdę tylko przez chwilę czułam się lekko zagubiona.

Akcja toczy się dosyć powolni, co nie oznacza, że mało się dzieje, nie, po prostu akcja toczy się w jednym tempie i idzie na tych samych falach, co poniektórzy czytelnicy bardzo lubią.
( ja zbytnio za tym nie przepadam, wolę jak akcja toczy się trochę szybciej, ale ta pozycja akurat do takiego tempa pasuje🙂)


Na początku tej książki delikatnie się zawiodłam, ponieważ liczyłam na bardziej rozbudowana fabułę, jak i lepiej wykreowanych bohaterów, co na szczęście zmieniło się w drugiej części tej pozycji, a, możecie wierzyć lub nie, w drugiej połowie książki działo się, naprawdę się działo...

Dopiero w niej (drugiej połowie) zaczęłam łapać się za głowę, co tam się działo! Myślę, że książka może znaleźć się w rankingu dobrych książek wielu osób, lecz podejrzewam, że będzie też wiele czytelników, którzy raczej będą woleli o tej książce zapomnieć,
np. przez powolne toczenie się akcji, jednak ja raczej nie mam się do czego doczepić i uważam, że jest to niezła książka, po którą wa...

Ostatnio dużo się mówi o młodzieżówkach, a dokładniej o książkach mylnie nimi nazywanymi, dlatego dzisiaj przychodzę do was z książką, którą powinni przeczytać młodsi czytelnicy. Jej największym plusem są tematy, które porusza i duża różnorodność kulturowa. W każdym rozdziale autorka ukazuje nam bohaterów z każdych stron świata i pokazuje nam ich tradycje.

Eliza jest uczennicą przedostatniej klasy, od początku uczęszczania do szkoły pracuje w ,,Sygnaliście”, szkolnej gazetce, pragnie zostać nową redaktorką naczelną. Powtarza ciągle, że dziennikarstwo to jej hobby i ma największe doświadczenie ze wszystkich. (Według mnie zamiast pomóc w rozwijaniu się gazetki stawia jedynie wymagania autorom i krytykuje ich, ale to tylko takie moje odczucie.) Jest pewna swojej wygranej, ponieważ jako jedyna startuje na to stanowiska, lecz w ostatnim momencie do wyborów zapisuje się Len, były szkolny sportowiec. Jest przystojny, bardziej lubiany od Elizy, ale za to mniej zdeterminowany co do pracy. Ku zaskoczeniu dziewczyny to właśnie on wygrywa wybory. Eliza nie może znieść porażki, w przypływie złości pisze manifest, który ktoś bez jej wiedzy i zgody publikuje na stronie szkolnej gazetki. Po opublikowaniu jej manifestu staje się liderką szkolnego ruchu feministycznego. Dziewczyna chce dobrze, co nie zawsze jej wychodzi i przez to dostaje dużo hejtu w internecie, jest wyzywana w szkole, a niektórzy nawet posuwają się do komentowania jej wyglądu. Całkiem dobrze sobie radzi sobie z...

Wiecie co, lubię tak, lubię kiedy literatura młodzieżowa mnie zaskakuje i to w sposób, którego się nie spodziewam. Pierwszy raz czytając opis tej książki myślałam, że to będzie lekki i infantylny romans szkolny. Nie to, żeby coś złego było w infantylnych romansach. I takie nam są czasem potrzebne. Ale „Cała Szkoła mówi o mnie” to nie jest typowy romans szkolny, nie, ta książka prowokuje do myślenia. To świetne spojrzenie na feminizm, na to, co to znaczy być feministką, że nie wszystko jest proste i czarno białe, że jest pomiędzy wiele odcieni szarości. To wiele niuansów i zawiłości, którym trzeba stawić czoła. To jednocześnie mocno postawione pytanie, o seksizm, podwójne standardy, a nawet podziały kulturowe i pokoleniowe, jeśli chodzi o przekonania dotyczące feminizmu i roli kobiet. Tak, to wciąż jest książka dla młodzieży, która świetnie odzwierciedla, nie tylko walkę o zrozumienie i próby wpasowania się, lub nie, w standardy i oczekiwania innych, ale przede wszystkim zrozumienia swoich poglądów i odnalezienie własnej drogi w nich. Dużo tu prób, dużo tu poszukiwania zrozumienia, ale czy ostatecznie, życie nastolatków właśnie takie nie jest? Michelle Quan pięknie radzi sobie z tak ważnymi tematami i zdecydowanie stawia wszystkie właściwe pytania

Nie będę udawać, że jest to książka idealna, że wszystko mi się w niej podobało, bo tak nie było. Sporo dało się przewidzieć, a motyw bohaterki, która „nie jest taka jak inne dziewczyny” w literaturze pojawiał się już w...

"I tutaj docieramy do kwestii samego wybrańca: przebrzmiałej gwiazdeczki baseballu, Lena DiMartile, który nieoczekiwanie dla samego siebie przemienił się w dziennikarza i którego jedyny talent polega na kleceniu chwytliwych zdań. Ale to nieistotne, bo jest wysoki, ma ciemne falowane włosy I lekki trądzik, który na jego policzkach prezentuje się równie urokliwie jak okulary w grubych oprawkach na twarzach modelek."
Spodziewałam się typowego, może nawet słodkiego romansu dla nastolatek, a dostałam kawał porządnej literatury młodzieżowej, poruszającej poważne tematy takie jak feminizm, seksizm, różnice kulturowe czy podwójne standardy. Autorka w przejrzysty i subtelny sposób stara się przybliżyć te pojęcia, próbując jednocześnie pokazać ich złożoność i niuanse. "Cała szkoła mówi o mnie" to również opowieść o dojrzewaniu, szukaniu własnej drogi i pierwszej miłości, która napisana jest w bardzo dojrzały i przemyślany sposób. I właśnie tutaj mam drobne zastrzeżenia, gdyż zabrakło mi odrobiny lekkości w tej historii, tak by była bardziej przystępna w odbiorze, zwłaszcza dla młodszego czytelnika, ale to jedyne "ale" jakie mam do tej książki, ponieważ całość wypada naprawdę dobrze i daje do myślenia.